لینک اشتراک گذاری
کپی شد
حزین لاهیجی_دیوانغزل ها
غزل شمارۀ 1 : ای نام تو زینت زبانها
غزل شمارۀ 2 : مرا آزاد می سازد ز دام دل تپیدنها
غزل شمارۀ 3 : باشد رگ هر برگ چمن، دام هوسها
غزل شمارۀ 4 : سخن صریح سراییم، عشق پنهان را
غزل شمارۀ 5 : چشم تو برانگیخت ز دل ذوق کهن را
غزل شمارۀ 6 : در عشق شد به رنگ دگر روزگار ما
غزل شمارۀ 7 : می چون سبو کشید، لب می پرست ما
غزل شمارۀ 8 : گوشی نشنیده ست صفير از قفس ما
غزل شمارۀ 9 : خواهم درین گلستان، دستوری صبا را
غزل شمارۀ 10 : از رفتن دل نیست خبر اهل وفا را
غزل شمارۀ 11 : بنگر به رشحۀ قلمم سلسبيل را
غزل شمارۀ 12 : دایم وصیّت این است، از ما معاشران را
غزل شمارۀ 13 : شق کرده ایم پردۀ پندار خویش را
غزل شمارۀ 14 : به خون خلق دادی دست، تیغ سر گرانت را
غزل شمارۀ 15 : عشقت آمیخت به دل درد فراوانی را
غزل شمارۀ 16 : تا عشق تو دلرباست ما را
غزل شمارۀ 17 : شتابان از جهان چون برق رفتن خوش بود مارا
غزل شمارۀ 18 : رخصت آشتی مده، غمزۀ غم زدای را
غزل شمارۀ 19 : نهفته ام به خموشی خیال روی تو را
غزل شمارۀ 20 : خوشا روزی که صحرای جدایی طی شود ما را
غزل شمارۀ 21 : نمی فتد به دل، از محشر اضطراب مرا
غزل شمارۀ 22 : ز عشق، شور جنون شد، یک از هزار مرا
غزل شمارۀ 23 : تا فکند از نظر آن سرو سرافراز مرا
غزل شمارۀ 24 : پسند بت نکند برهمن سپاس مرا
غزل شمارۀ 25 : جان و دل غفلت زده باری شده ما را
غزل شمارۀ 26 : بنواز مغنّی، دل غم پیشۀ ما را
غزل شمارۀ 27 : داغ سودای تو دارد، دل دیوانۀ ما
غزل شمارۀ 28 : افسر شاهی ما، بی سر و سامانی ما
غزل شمارۀ 29 : گیرد شرار عبرت ، از بی بقایی ما
غزل شمارۀ 30 : ای شور خیالت، نمک زخم جگرها

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* بنه بر طاق نسیان زهد را چون شیشه خالی
* درین موسم که سنگ از لاله جام آورد مستان را
شعر کامل
صائب تبریزی
* چه فضل و علم گرد آرم؟ چو رو در عشق او آرم
* به بصره چو کشم خرما؟! به کرمان چون برم زیره
شعر کامل
مولوی
* خلق خوش در نوبهار عافیت دارد مرا
* خاکساری در حصار عافیت دارد مرا
شعر کامل
صائب تبریزی