لینک اشتراک گذاری
کپی شد
حزین لاهیجی_دیوانغزل ها
غزل شمارۀ 151 : کامم چشید هر چه نگاهش عتاب داشت
غزل شمارۀ 152 : از سوز ناله ام ، دل جانان خبر نداشت
غزل شمارۀ 153 : باید همه تن مصرف نگاهی شد و برخاست
غزل شمارۀ 154 : بی زخم دل، جهان لب خندان نداشته ست
غزل شمارۀ 155 : شور محشر از دل پیر و جوان برخاسته ست
غزل شمارۀ 156 : از کدامین چمن، این سرو خرامان برخاست؟
غزل شمارۀ 157 : ساقی از ورع کیشان، مطرب از خموشان است
غزل شمارۀ 158 : در مجلس ما خون دل است اینکه به جام است
غزل شمارۀ 159 : تا تشنه به خون، نرگس مستانۀ یار است
غزل شمارۀ 160 : حرف غم عشق از لب خندان که جسته ست؟
غزل شمارۀ 161 : دمیدن از سمنش مشک ناب نزدیک است
غزل شمارۀ 162 : عهد پیرانه سری، عشق جوان افتاده ست
غزل شمارۀ 163 : در پی دلشدگان غمزۀ طنّازی هست
غزل شمارۀ 164 : دارد سر ما شورش سودایی اگر هست
غزل شمارۀ 165 : آوازه ام از رتبۀ گفتار بلند است
غزل شمارۀ 166 : از بس که تو را خوی، به عشّاق گران است
غزل شمارۀ 167 : به باغ راه خزان و بهار نتوان بست
غزل شمارۀ 168 : بر سر خود دهدم جا، خم پاکیزه سرشت
غزل شمارۀ 169 : آب حیات در رقم مشک فام ماست
غزل شمارۀ 170 : هزار رنگ گل داغ در کنار من است
غزل شمارۀ 171 : چه دولتی است که دردت نصیب جان من است!
غزل شمارۀ 172 : لعلت حیات بخش دل و جان عاشق است
غزل شمارۀ 173 : از شرم، زبانم به گلستان تو بسته ست
غزل شمارۀ 174 : یاری که غمی می برد از یاد، شراب است
غزل شمارۀ 175 : به گرد عارض او خطّ عنبرین پیداست
غزل شمارۀ 176 : عالم تمام از رخ جانانه روشن است
غزل شمارۀ 177 : احساس مبدّل شد و محسوس همان است
غزل شمارۀ 178 : صبح را لمعۀ نور از ید بیضای دل است
غزل شمارۀ 179 : ای وقف شهیدان تو صحرای قیامت
غزل شمارۀ 180 : تلقین حجّت از لب جانانم آرزوست

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* نباید که باشد جز از آفرین
* که پاکی نژاد آورد پاک دین
شعر کامل
فردوسی
* مرا به کار جهان هرگز التفات نبود
* رخ تو در نظر من چنین خوشش آراست
شعر کامل
حافظ
* هر چند که زلف تو سپاهیست جهانگیر
* هر روز پریشان نتوان کرد سپه را
شعر کامل
امیرخسرو دهلوی