لینک اشتراک گذاری
کپی شد
حزین لاهیجی_دیوانغزل های ناتمام
غزل های ناتمام شمارۀ 301 : باده بیار و هوش را، از سر ما روانه کن
غزل های ناتمام شمارۀ 302 : لخت دل با سینه از اشک مدام آمد برون
غزل های ناتمام شمارۀ 303 : صید از حرم کشد، خم جعد بلند تو
غزل های ناتمام شمارۀ 304 : ز تکبیر فنا، حاضر نشد وقت نماز تو
غزل های ناتمام شمارۀ 305 : دارم دلی دو نیم، ز تیغ زبان تو
غزل های ناتمام شمارۀ 306 : صفای وقت، ز دلهای بی غبار بجو
غزل های ناتمام شمارۀ 307 : عریان ز صافی طینتی، از پردۀ نیرنگ شو
غزل های ناتمام شمارۀ 308 : ای تهیدست، به امّید و امل غرّه مشو
غزل های ناتمام شمارۀ 309 : به دنبال خرام آن پری رو
غزل های ناتمام شمارۀ 310 : افسرده ایم، جام می خوشگوار کو؟
غزل های ناتمام شمارۀ 311 : سوخته جان دلم یکی، سنبل مشک فام، دو
غزل های ناتمام شمارۀ 312 : خوش آنکه پیماید قدح، چشم جفا پیمان تو
غزل های ناتمام شمارۀ 313 : به عاشقی، شده ام شهرۀ جهان از تو
غزل های ناتمام شمارۀ 314 : چون لب نایی و نی، پرده سرایان من و تو
غزل های ناتمام شمارۀ 315 : طرف نقاب اگر کشی، از رخ نازنین فرو
غزل های ناتمام شمارۀ 316 : مستی فزوده است تو را، در بر آینه
غزل های ناتمام شمارۀ 317 : دل از وفا به خاطر جانان گران شده
غزل های ناتمام شمارۀ 318 : ای خدا، یار مرا میل خریدارش ده
غزل های ناتمام شمارۀ 319 : ای دل به زیر خاک تپیدن چه فایده؟
غزل های ناتمام شمارۀ 320 : دردت به دوای دل بی تاب رسیده
غزل های ناتمام شمارۀ 321 : تا شانه خشک دستم، بی زلف یار مانده
غزل های ناتمام شمارۀ 322 : مکن ای بلبل آزرده دل، از خار گله
غزل های ناتمام شمارۀ 323 : صبح است و عزم کوی خرابات کرده ای
غزل های ناتمام شمارۀ 324 : به خاموشی سپندم گفت، در بزم پریزادی
غزل های ناتمام شمارۀ 325 : به بالینم نشستی، قد به نازافراشتی رفتی
غزل های ناتمام شمارۀ 326 : من بلبلم و گلبن من یار منستی
غزل های ناتمام شمارۀ 327 : سخنها از وفا می گفتی و جور و جفا کردی
غزل های ناتمام شمارۀ 328 : غم دل با تو زان گویم، که دانم شاد می گردی
غزل های ناتمام شمارۀ 329 : دلم را، کرده یک پیمانه خون، لعل می آلودی
غزل های ناتمام شمارۀ 330 : گذشت آن دور کز ساغر، کند یاری مرا

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* چون ترک من سپاه حبش بر ختن زند
* از مشک سوده سلسله بر نسترن زند
شعر کامل
خواجوی کرمانی
* گر همه خانه کعبه است، که تعمیر مکن
* تا توان کرد عمارت دل ویرانی را
شعر کامل
صائب تبریزی
* با جام و قدح عزم چمن کرد چو نرگس
* هر کس که درین روز سیم و زری داشت
شعر کامل
هلالی جغتایی