لینک اشتراک گذاری
کپی شد
جامی_دیوانغزل ها
غزل شمارۀ 1321 : مرغ جان کردی هوای دانه های خال او
غزل شمارۀ 1322 : آن سرو که شادند جهانی به غم او
غزل شمارۀ 1323 : نامۀ سربسته آمدغنچه و مضمون او
غزل شمارۀ 1324 : بریز ای هجر خونم چند سوزی جان من بی او
غزل شمارۀ 1325 : می رود عمر گرانمایه و ما غافل ازو
غزل شمارۀ 1326 : چرخ اخضر کز دو چشمم خاست موج خون درو
غزل شمارۀ 1327 : ای ز ابروانت متصل عشّاق را محراب دو
غزل شمارۀ 1328 : دو نرگس تو که مستند و ناتوان هر دو
غزل شمارۀ 1329 : ای اشک سرخ دم به دم از چشم تر مرو
غزل شمارۀ 1330 : ای پیر گشته بهر جوانان ز ره مرو
غزل شمارۀ 1331 : خوی که ترا ز تاب می ریخته از جبین فرو
غزل شمارۀ 1332 : قسم به نون و قلم یعنی آن قد و ابرو
غزل شمارۀ 1333 : ساقیا خیز که چون داس زر آمد مهِ نو
غزل شمارۀ 1334 : آن تند خو که آمد خون ریختن فن او
غزل شمارۀ 1335 : تا نمودست سر از طرف کله کاکل او
غزل شمارۀ 1336 : خورشید و ماه را چه برابر کنم به تو
غزل شمارۀ 1337 : زلفت که رفت رونق مشک سیاه ازو
غزل شمارۀ 1338 : ای شده روی زمن زیر زمینم بی تو
غزل شمارۀ 1339 : شد وقت گل به باده مرا طیلسان گرو
غزل شمارۀ 1340 : ای جاودان به صورت اعیان برآمده
غزل شمارۀ 1341 : گشاد از چهره مشکین بُرقع آن مه
غزل شمارۀ 1342 : به لطف قد رهِ دل ها زد آن مه
غزل شمارۀ 1343 : ای ز همه صورت خوب تو به
غزل شمارۀ 1344 : سیب زنخدان ترا بِه زبِه
غزل شمارۀ 1345 : میوۀ باغ بهشت بلکه از آن نیز به
غزل شمارۀ 1346 : ز هر طرف که درآمد گشاده رخ آن ماه
غزل شمارۀ 1347 : آب چشمم تا به ماهی رفت و آهم تا به ماه
غزل شمارۀ 1348 : اینک سواره می رسد آن ترک کج کلاه
غزل شمارۀ 1349 : آن دو رخ را که نبینیم مگر ماه به ماه
غزل شمارۀ 1350 : همچو شمعم به زبان شعله زند آتش آه

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* سعدیا مرد نکونام نمیرد هرگز
* مرده آنست که نامش به نکویی نبرند
شعر کامل
سعدی
* زاهدان تیغ زبان برخاکساران می کشند
* در زمین نرم طوفان می کند جاروب خشک
شعر کامل
صائب تبریزی
* گویند به هم مردم عالم گله خویش
* پیش که روم من که زعالم گله دارم؟
شعر کامل
صائب تبریزی