کمال‌الدین اسماعیل_دیوانغزل ها (فهرست)

شمارهٔ 137

1. بدان و آکه باش ای دل ستمکاره

2. وگر چه گفته امت این حدیث صد باره

3. که گر ببینم ازین پس که نام عشق بری

4. بجان من که بدست خودت کنم پاره

5. تو از کجا و سر زلف دلبران ز کجا؟

6. بپای خود ببلا می روی تو بیچاره

7. نه دستیاری مال و نه پایداری صبر

8. برو که نیست ترا دست و پای این کاره

9. اگر بری به غلط پیش حسن نام وفا

10. کنند همچو وفا از جهانت آواره

11. بدست خود مزن اندر خود آتش از پی آنک

12. سبو درست نیاید ز آب همواره

13. ز دست عشق پر آتش کنند سینة تو

14. اگر تو خود همه از آهنیّ و از خاره

15. تودست برد بلاها ندیده یی آنجا

16. که ماه رویان پیدا کنند رخساره

17. چو آتش درخشان جان عاشقان سوزد

18. کنند هندوکان حلقه بهر نظّاره

19. بسی بگفتم و دل کم نمی کند ز جگر

20. چو در نگیرد بیهوده یست گفتاره


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

ابیات برگزیده

* با وجود رخ و بالای تو کوته نظریست
* در گلستان شدن و سرو خرامان دیدن
شعر کامل
سعدی
* برنمی آیم به رنگی هر زمان چون نوبهار
* سرو آزادم که دایم یک قبا باشد مرا
شعر کامل
صائب تبریزی
* هرچند که قد بی‌بدل دارد سرو
* پیش قد یارم چه محل دارد سرو
شعر کامل
مولوی