صائب تبریزی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 3149

1. نه هر پیمانه ای از حال خود ما را بگرداند

2. مگر رطل گران این سنگ را از جا بگرداند

3. به جد وجهد نتوان گرد هستی از خود افشاندن

4. مگر سیلاب را از حال خود دریا بگرداند

5. کنند آزاد مرغی را که گردانند گرد خود

6. مرا تا کی جنون بر گرد این صحرا بگرداند؟

7. نمی آید ازین ظاهرپرستان باطن آرایی

8. چگونه رخت خود را صورت دیبا بگرداند؟

9. دل روشن بد و نیک جهان را خوب می بیند

10. کجا آیینه رو از زشت و از زیبا بگرداند؟

11. مکافات عمل در چشم ظالم خواب می سوزد

12. از ان در خانه های زخم، پیکان جا بگرداند

13. تفاوت نیست در اجزای این وحشت سرا صائب

14. کسی تا چند جای خویش را بیجا بگرداند؟


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

ابیات برگزیده

* بنفشه طره مفتول خود گره می‌زد
* صبا حکایت زلف تو در میان انداخت
شعر کامل
حافظ
* نگشاید فقیر روزۀ خویش
* جز به نان جوین و ترّه و دوغ
شعر کامل
جامی
* در بهشت عافیت افتادم از بی حاصلی
* شد حصاری بی بری از سنگ طفلان بید را
شعر کامل
صائب تبریزی