لینک اشتراک گذاری
کپی شد
صائب تبریزی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 3661 : گل عذار تو از درد نیمرنگ مباد!
غزل شمارهٔ 3662 : به دور لعل تو یاقوت از آب و رنگ افتاد
غزل شمارهٔ 3663 : ز روی خشت خم از جوش باده جام افتاد
غزل شمارهٔ 3664 : ز خنده بر جگر حشر داشت (حق) نمک
غزل شمارهٔ 3665 : من آن نیم که ز درد گران کنم فریاد
غزل شمارهٔ 3666 : گذشت از نظرم یار سرگران فریاد
غزل شمارهٔ 3667 : فروغ گوهر دل از سر زبان تابد
غزل شمارهٔ 3668 : مرا به هر مژه ای اشک بی اثر چسبد
غزل شمارهٔ 3669 : به درد و داغ دل بیقرار می چسبد
غزل شمارهٔ 3670 : قبا ز شرم بر آن سیمتن نمی چسبد
غزل شمارهٔ 3671 : نه موج از دل دریا کرانه می طلبد
غزل شمارهٔ 3672 : شبی ستاره دولت به بام ما افتد
غزل شمارهٔ 3673 : اگر نقاب ازان روی دلپسند افتد
غزل شمارهٔ 3674 : زخ تو از نگه گرم خوش جلا گردد
غزل شمارهٔ 3675 : ز درد و داغ دل تیره خوش جلا گردد
غزل شمارهٔ 3676 : دل از سفر ز بد و نیک باخبر گردد
غزل شمارهٔ 3677 : ز می فروغ لب یار بیشتر گردد
غزل شمارهٔ 3678 : ز درد و داغ، دل تیره دیده ور گردد
غزل شمارهٔ 3679 : ز چهره تو نگه داغدار برگردد
غزل شمارهٔ 3680 : تو سعی کن که دلت ساده از رقم گردد
غزل شمارهٔ 3681 : ز بردباری من موج می شود لنگر
غزل شمارهٔ 3682 : ز کاهلی به نظرها جوان گران گردد
غزل شمارهٔ 3683 : ملایمت سپر خصم تندخو گردد
غزل شمارهٔ 3684 : ملایمت سپر خصم تندخو گردد
غزل شمارهٔ 3685 : ز چهره تو نظرها پرآب می گردد
غزل شمارهٔ 3686 : حجاب پرده چشم پرآب می گردد
غزل شمارهٔ 3687 : خوشا سعادت آن دل که آب می گردد
غزل شمارهٔ 3688 : گل عذار تو بی آب و تاب می گردد
غزل شمارهٔ 3689 : به دیده آب اگر از آفتاب می گردد
غزل شمارهٔ 3690 : به دیده آب اگر از آفتاب می گردد

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* غم جهان مخور و پند من مبر از یاد
* که این لطیفه عشقم ز ره روی یادست
شعر کامل
حافظ
* کس نجست از دل گم گشتهٔ ما هیچ نشان
* مو به مو هر چه سر زلف تو را شانه زدند
شعر کامل
فروغی بسطامی
* جای دل در سینه صد پاره دارم آتشی
* شعله را چون گل درون پیرهن پیچیده ام
شعر کامل
رهی معیری