لینک اشتراک گذاری
کپی شد
صائب تبریزی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 3781 : علاج غم به می خوشگوار نتوان کرد
غزل شمارهٔ 3782 : تلاش بیخبری با شعور نتوان کرد
غزل شمارهٔ 3783 : ترا به یوسف مصر اشتباه نتوان کرد
غزل شمارهٔ 3784 : مرا ز خویش کی آن غنچه لب جدا می کرد؟
غزل شمارهٔ 3785 : اگر وطن به مقام رضا توانی کرد
غزل شمارهٔ 3786 : اگر نشسته سفر چون نظر توانی کرد
غزل شمارهٔ 3787 : به خاک راه تو هرکس که جبهه سایی کرد
غزل شمارهٔ 3788 : ز رفتن تو دل خاکسار رفت به گرد
غزل شمارهٔ 3789 : دل غریب مرا بوی گل بجا آورد
غزل شمارهٔ 3790 : دم مسیح دل دردمند ما نخورد
غزل شمارهٔ 3791 : ز عشق رشته جانی که پیچ و تاب نخورد
غزل شمارهٔ 3792 : دل شکسته من درد را دوا گیرد
غزل شمارهٔ 3793 : عنان آه چسان جسم ناتوان گیرد؟
غزل شمارهٔ 3794 : ز می مرا تب لرز خمار می گیرد
غزل شمارهٔ 3795 : غزال چشم تو ره بر پلنگ می گیرد
غزل شمارهٔ 3796 : ز یاد عیش مرا سینه زنگ می گیرد
غزل شمارهٔ 3797 : ز ناقصان خرد من کمال می گیرد
غزل شمارهٔ 3798 : ملال در دل آزاده جا نمی گیرد
غزل شمارهٔ 3799 : نه پشت پای بر اندیشه می توانم زد
غزل شمارهٔ 3800 : ز کاوش دلم آزار رنگ می بازد
غزل شمارهٔ 3801 : به دور حسن تو با گلستان که پردازد؟
غزل شمارهٔ 3802 : چو تیغ او به جبین چین جوهر اندازد
غزل شمارهٔ 3803 : بهار را چمنت مست رنگ و بو سازد
غزل شمارهٔ 3804 : دل مرا نگه گرم یار می سازد
غزل شمارهٔ 3805 : کسی که خرده خود صرف باده می سازد
غزل شمارهٔ 3806 : ز آه من دل سنگین یار می لرزد
غزل شمارهٔ 3807 : دل شکسته عاشق به آه می لرزد
غزل شمارهٔ 3808 : ز شمع شهپر پروانه ها اگر سوزد
غزل شمارهٔ 3809 : ز گرمی نگهت آب در گهر سوزد
غزل شمارهٔ 3810 : نفس به سینه ام از اضطراب می سوزد

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* چنین پرشور از ان کان ملاحت گر جهان گردد
* رگ تلخی درین بستان به بادامی نمی ماند
شعر کامل
صائب تبریزی
* از آن اهل دل در پی هرکسند
* که باشد که روزی به مردی رسند
شعر کامل
سعدی
* عاشقانی که جان یک دگرند
* همه در عشق همدگر میرند
شعر کامل
مولوی