لینک اشتراک گذاری
کپی شد
صائب تبریزی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 4081 : نالان مباد هر که به فریاد من رسد
غزل شمارهٔ 4082 : فیضی که سهیل به خاک یمن رسد
غزل شمارهٔ 4083 : از گرد راه قاصد مطلوب می رسد
غزل شمارهٔ 4084 : دولت به لعل پاک گهر زود می رسد
غزل شمارهٔ 4085 : دل می تپد مگر خبر یار می رسد
غزل شمارهٔ 4086 : گردنکشی به سرو سرافراز می رسد
غزل شمارهٔ 4087 : هر ناله کی به خلوت جانانه می رسد
غزل شمارهٔ 4088 : شاهی به نشاه می احمر نمی رسد
غزل شمارهٔ 4089 : از شعر بهره ای به سخنور نمی رسد
غزل شمارهٔ 4090 : رهرو ز فکر پوچ به منزل نمی رسد
غزل شمارهٔ 4091 : هر ساغری به آن لب خندان نمی رسد
غزل شمارهٔ 4092 : عمری گذشت ونامه جانان نمی رسد
غزل شمارهٔ 4093 : تا گردباد آه به گردون نمی رسد
غزل شمارهٔ 4094 : هرگز به چشم شوخی ابرو نمی رسد
غزل شمارهٔ 4095 : از خط صفای روی تو پادر رکاب شد
غزل شمارهٔ 4096 : تا دیده محو روی تو شد کامیاب شد
غزل شمارهٔ 4097 : زین درد بی شمار که دل را نصیب شد
غزل شمارهٔ 4098 : تا آفتاب رایت گل آشکار شد
غزل شمارهٔ 4099 : تا بهله محرم کمر آن نگار شد
غزل شمارهٔ 4100 : لعل لبش ز سبزه خط دلنواز شد
غزل شمارهٔ 4101 : تا چهره تو از می گلرنگ آل شد
غزل شمارهٔ 4102 : مستانه سرو قامت او در خرام شد
غزل شمارهٔ 4103 : از شب نشین هند دل من سیاه شد
غزل شمارهٔ 4104 : انگور ما رسید و به خم رفت وباده شد
غزل شمارهٔ 4105 : شوق می از بهار گل اندام تازه شد
غزل شمارهٔ 4106 : پیری که بار عشق به دوش رضاکشد
غزل شمارهٔ 4107 : تا چند دل ترا به هوا وهوس کشد
غزل شمارهٔ 4108 : اشکم به خاک چهره سیلاب می کشد
غزل شمارهٔ 4109 : کلفت ز چرخ دیده بیدار می کشد
غزل شمارهٔ 4110 : آیینه ام ز روشنی آزار می کشد

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* میان مهربانان کی توان گفت
* که یار ما چنین گفت و چنان کرد
شعر کامل
حافظ
* کرانی ندارد بیابان ما
* قراری ندارد دل و جان ما
شعر کامل
مولوی
* کنون که از کمر کوه موج لاله گذشت
* بیار کشتی می، نوبت پیاله گذشت
شعر کامل
صائب تبریزی