لینک اشتراک گذاری
کپی شد
صائب تبریزی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 2131 : خورشید ترا از خط شبرنگ وبال است
غزل شمارهٔ 2132 : روشندل و دلبستگی تن چه خیال است؟
غزل شمارهٔ 2133 : جمعیت خاطر ز پریشانی عقل است
غزل شمارهٔ 2134 : شیرازه جمعیت مستان خط جام است
غزل شمارهٔ 2135 : مأوای تو از کعبه و بتخانه کدام است؟
غزل شمارهٔ 2136 : نقش به مراد دل ما خنده زخم است
غزل شمارهٔ 2137 : پیراهن گل چاک ز بیداد نسیم است
غزل شمارهٔ 2138 : طوطی ز سخن صیقل آیینه جان است
غزل شمارهٔ 2139 : درد تو به دلهای سبکروح گران است
غزل شمارهٔ 2140 : در وصل، دل از هجر فزون دل نگران است
غزل شمارهٔ 2141 : محو رخ زیبای تو فارغ ز جهان است
غزل شمارهٔ 2142 : لعل تو ز روشن گهری جان جهان است
غزل شمارهٔ 2143 : چون آینه هر دل که ز روشن گهران است
غزل شمارهٔ 2144 : دل بر شکن طره دلدار گران است
غزل شمارهٔ 2145 : دل نقطه بسم الله دیوان جنون است
غزل شمارهٔ 2146 : سبزی که سیاه است ازو روز من این است
غزل شمارهٔ 2147 : آن خانه برانداز که در خانه زین است
غزل شمارهٔ 2148 : سبزی که مرا ساخته بیتاب همین است
غزل شمارهٔ 2149 : چشمی که نظرباز به آن طاق دو ابروست
غزل شمارهٔ 2150 : مرغی که رمیدن ز جهان بال و پر اوست
غزل شمارهٔ 2151 : عشق است که اکسیر بقا خاک در اوست
غزل شمارهٔ 2152 : گفتار تو شهدی است که جانها مگس اوست
غزل شمارهٔ 2153 : تنها نه همین ماه به فرمان خط اوست
غزل شمارهٔ 2154 : بودی که نمودست وجودش، دهن اوست
غزل شمارهٔ 2155 : کیفیت می با لب شکرشکن توست
غزل شمارهٔ 2156 : روزم سیه از پرتو آن چشم سیاه است
غزل شمارهٔ 2157 : یارب دل خون گشته ز مژگان که جسته است؟
غزل شمارهٔ 2158 : در پرده شب هر که می ناب گرفته است
غزل شمارهٔ 2159 : از شش جهتم همچو شرر سنگ گرفته است
غزل شمارهٔ 2160 : یک دلشده در دام نگاهت نگرفته است

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* این چه دامی است که از سنبل مشکین داری
* که به هر حلقهٔ آن صد دل مسکین داری
شعر کامل
فروغی بسطامی
* مدار از من دریغ ای ابر رحمت گوهر خود را
* که من چون تاک صد دست دعا در آستین دارم
شعر کامل
صائب تبریزی
* گر بدین پستهٔ خندان به چمن بنشینی
* غنچه از شاخ به صد آه و فغان برخیزد
شعر کامل
فروغی بسطامی