لینک اشتراک گذاری
کپی شد
صائب تبریزی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 2071 : دور قمر چو گردش چشم پیاله نیست
غزل شمارهٔ 2072 : یک آفریده از ته دل شادمانه نیست
غزل شمارهٔ 2073 : ما را زبان شکوه ز جور زمانه نیست
غزل شمارهٔ 2074 : از شرم اگر چه روی تو چندین نقاب داشت
غزل شمارهٔ 2075 : ساقی ز ما شراب نخواهد دریغ داشت
غزل شمارهٔ 2076 : هر کس ز تیغ غمزه او سر دریغ داشت
غزل شمارهٔ 2077 : گل بس که شرم ازان رخ پر خط و خال داشت
غزل شمارهٔ 2078 : دل کار خود به دامن پاک دعا گذاشت
غزل شمارهٔ 2079 : روزی که عشق داغ مرا بر جگر گذاشت
غزل شمارهٔ 2080 : بار غم از دلم می گلرنگ بر نداشت
غزل شمارهٔ 2081 : آسان نمی توان به سراپای ما گذشت
غزل شمارهٔ 2082 : امشب خیال زلف تو از چشم تر گذشت
غزل شمارهٔ 2083 : کارم شب وصال به پاس نظر گذشت
غزل شمارهٔ 2084 : سر جوش عمر من به هوا و هوس گذشت
غزل شمارهٔ 2085 : روزی که حرف عشق مرا بر زبان گذشت
غزل شمارهٔ 2086 : تا از عقیق او به بدخشان سخن گذشت
غزل شمارهٔ 2087 : از داغ، روشنی جگر پاره پاره یافت
غزل شمارهٔ 2088 : یک تن دل شکسته ز اهل وفا نیافت
غزل شمارهٔ 2089 : از خط دل سیه ز رخش آب و تاب رفت
غزل شمارهٔ 2090 : از خط حلاوت لب جانان به گرد رفت
غزل شمارهٔ 2091 : صبح شکوفه چون کف سیل بهار رفت
غزل شمارهٔ 2092 : هر عاشق از رهی به حریم وصال رفت
غزل شمارهٔ 2093 : نتوان به دستگیری اخوان ز راه یافت
غزل شمارهٔ 2094 : هر زنده دل که جا به مقام رضا گرفت
غزل شمارهٔ 2095 : چشمی که از غبار خطش توتیا گرفت
غزل شمارهٔ 2096 : دل راه اشک گرم به مژگان تر گرفت
غزل شمارهٔ 2097 : بتوان به آه کام دل از آسمان گرفت
غزل شمارهٔ 2098 : دل را ز ما به حسن ادا می توان گرفت
غزل شمارهٔ 2099 : کام از جهان دون به هوس می توان گرفت
غزل شمارهٔ 2100 : چون گوشه کلاه به پروانه نشکنم؟

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* حسن بالای چو سروش ز خرامیدن و خواب
* طعنه بر قامت شمشاد و صنوبر زده بود
شعر کامل
اوحدی
* وادی پیموده را از سرگرفتن مشکل است
* چون زلیخا، عشق می ترسم جوان سازد مرا
شعر کامل
صائب تبریزی
* عیب نبود گر ترنج از دست نشناسم که نیست
* در همه مصرم کسی چون یوسف کنعان عزیز
شعر کامل
خواجوی کرمانی