لینک اشتراک گذاری
کپی شد
صائب تبریزی_دیوانمطلع ها
شمارهٔ 271 : به روی نرم، کار از اهل دنیا برنمی آید
شمارهٔ 272 : نشاط ظاهری دل را گره از کار نگشاید
شمارهٔ 273 : چون فروزان ز می آن آینه طلعت گردد
شمارهٔ 274 : سر ما گرم ز زور می بی غش گردد
شمارهٔ 275 : صحبت مردم افسرده سکون می آرد
شمارهٔ 276 : صبح وصل است و مرا حال چنین می گذرد
شمارهٔ 277 : طفل محبوبم اگر رخ ز شراب افروزد
شمارهٔ 278 : بی تائمل به مقامی دل غافل نرسد
شمارهٔ 279 : از سفر با رخ افروخته جانان آمد
شمارهٔ 280 : اهل بازار ز زهاد به انصافترند
شمارهٔ 281 : پیش سایل چه ضرورست بپا برخیزند؟
شمارهٔ 282 : گر مصور قلم از موی میان تو کند
شمارهٔ 283 : اول و آخر الله ازان آه بود
شمارهٔ 284 : از حیات آنچه ترا صرف به طاعات شود
شمارهٔ 285 : حسن اگر بدرقه شعله آواز شود
شمارهٔ 286 : گر چنین جلوه گر آن سرو قباپوش شود
شمارهٔ 287 : زود از خنده بی مغز دهن بسته شود
شمارهٔ 288 : یوسف از دیدن رخسار تو خودبین نشود
شمارهٔ 289 : دل سودازده داغ تو به افسر ندهد
شمارهٔ 290 : گریه امروز به رنگ دگرم می آید
شمارهٔ 291 : کیست آن کس که نه بر حال مسافر گرید؟
شمارهٔ 292 : مدار خویش بزرگی که بر شراب نهاد
شمارهٔ 293 : خسیس باده چو نوشد خسیس تر گردد
شمارهٔ 294 : می مدام دل لاله را سیه دارد
شمارهٔ 295 : اگر نه اشک مرادست بر گلو گیرد
شمارهٔ 296 : همین ز می نه رخ بزم ها نگارین شد
شمارهٔ 297 : ز آفتاب شود خشک خط چو تر باشد
شمارهٔ 298 : خدنگ بی غرضان را خطا نمی باشد
شمارهٔ 299 : ز پیچ و تاب در دل به ما فراز نشد
شمارهٔ 300 : به روی لاله و گل هر که می نمی نوشد

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* بر سر هر نرگسی ماهی تمام
* شش ستاره بر کنار هر مهی
شعر کامل
منوچهری
* نصیحتگوی ما عقلی ندارد
* بر او گو در صلاح خویشتن کوش
شعر کامل
سعدی
* در گلستانی که شمشاد تو آید در خرام
* سبزه خوابیده گردد قامت رعنای سرو
شعر کامل
صائب تبریزی