لینک اشتراک گذاری
کپی شد
اهلی شیرازی_دیوانغزل ها
غزل شمارۀ 181 : کسی زکعبه کوی تو نامراد نرفت
غزل شمارۀ 182 : منم که حاصل من غیر نامرادی نیست
غزل شمارۀ 183 : عشق آتش است و در دل دیوانه در گرفت
غزل شمارۀ 184 : هرچند که یوسف بجمال از همه بیش است
غزل شمارۀ 185 : روی کسی چو صورت آینه سوی تست
غزل شمارۀ 186 : خندید گل و غنچه شکفت و چمن آراست
غزل شمارۀ 187 : هر کرا حسنی بود آیینه دار روی اوست
غزل شمارۀ 188 : جور آن بت همه بر جان پریشان من است
غزل شمارۀ 189 : مجنون عشق را هوس تخت و تاج نیست
غزل شمارۀ 190 : گرنه بر غم عاشقان کار جهان مشوش است
غزل شمارۀ 191 : همه دم ز درد عشقت دل زار من حزین است
غزل شمارۀ 192 : ای پری وش نمک حسن تو رشک ملک است
غزل شمارۀ 193 : مرا که جان پی قربان شدن بود پیشت
غزل شمارۀ 194 : ای سرو روان خاک شوم در ته پایت
غزل شمارۀ 195 : محبوب من چه حاجت گفتن بود که کیست
غزل شمارۀ 196 : کور شد از غم رقیب کان پری از بام ماست
غزل شمارۀ 197 : جز داغ دلم چراغ شب نیست
غزل شمارۀ 198 : در دل و جان از آن مژه قصد تو راه کردن است
غزل شمارۀ 199 : دل را نمک از گریه گرم است شکی نیست
غزل شمارۀ 200 : دل کباب ز خوناب دیده بد نام است
غزل شمارۀ 201 : هر جا که بنگری رخ او در تجلی است
غزل شمارۀ 202 : کسی کش بوی آن گل در دماغ است
غزل شمارۀ 203 : عمرم همه با صوت نی و چنگ بسر رفت
غزل شمارۀ 204 : به زهر چشم دهی جان و دل فرحناک است
غزل شمارۀ 205 : عیب پری مکن که نهان از تو گشته است
غزل شمارۀ 206 : چون غنچه صد دل پاره شد لب ناگشودن مشکل است
غزل شمارۀ 207 : کدورت غم هجرت بیک نگاه برفت
غزل شمارۀ 208 : از عالم جان آنچه بما فیض رسان است
غزل شمارۀ 209 : یار اگر میکشدت دل بنه ایدل گله چیست؟
غزل شمارۀ 210 : گنج قارون بزمین رفت و ملامت باقی است

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* زان می که داد حسن و لطافت به ارغوان
* بیرون فکند لطف مزاج از رخش به خوی
شعر کامل
حافظ
* چو لاله در قدحم ریز ساقیا می و مشک
* که نقش خال نگارم نمی‌رود ز ضمیر
شعر کامل
حافظ
* آن که مسلسل نمود طرهٔ لیلی
* خواست که مجنون اسیر سلسله باشد
شعر کامل
فروغی بسطامی