لینک اشتراک گذاری
کپی شد
اهلی شیرازی_دیوانغزل ها
غزل شمارۀ 121 : دل اهل نظر از نرگس شهلا با تست
غزل شمارۀ 122 : تا ابد عاشق حسن توام از روز الست
غزل شمارۀ 123 : حسنت نمک آمیز و لبت نیز چنین است
غزل شمارۀ 124 : ما گرچه گداییم وفا در خور ما نیست
غزل شمارۀ 125 : زان در پی یارم که عنانم به کف اوست
غزل شمارۀ 126 : امروز در لطف به روی همه بازست
غزل شمارۀ 127 : جان بخشی یی که با لب لعل تو ای پری است
غزل شمارۀ 128 : به عقل در ره عشق تو خانه نتوان ساخت
غزل شمارۀ 129 : زهی ملاحت و خوبی که با تو محبوب است
غزل شمارۀ 130 : ای نخل آرزو لب لعلت طبیب کیست
غزل شمارۀ 131 : گر بدامن گردی از آن رهگذر می بایدت
غزل شمارۀ 132 : آن شاخ گل که رونق سرو و سمن ازوست
غزل شمارۀ 133 : از نرگس توام نظری ای پسر بس است
غزل شمارۀ 134 : هر که در عشق بتان بی درد زیست
غزل شمارۀ 135 : زبخت بد جگرم از جفای اوریش است
غزل شمارۀ 136 : شاهباز عشق سیری کرد بر بالا و پست
غزل شمارۀ 137 : آنچه غم تو کرد اگر بازرسم به دیدنت
غزل شمارۀ 138 : هر کو ندید خواب و نداند که خورد چیست
غزل شمارۀ 139 : گرچه در غارت جان است دو چشم سیهت
غزل شمارۀ 140 : تا نمردیم دل از درد تو بهبود نداشت
غزل شمارۀ 141 : هفتاد سال شد که دل من در آتش است
غزل شمارۀ 142 : شمع من، هر کس که پیشت جان نسوزد مرد نیست
غزل شمارۀ 143 : در کوی تو از دست رقیبان گذرم نیست
غزل شمارۀ 144 : نمود چاک گریبان تنت که نسترن است
غزل شمارۀ 145 : در کوی تو خون دل ما پاک فرو رفت
غزل شمارۀ 146 : گر شد سر ما خاک ره دوست چه باک است
غزل شمارۀ 147 : تو گر خرام کنی سرو یا صنوبر چیست
غزل شمارۀ 148 : عشق جانان راحت جان من بیچاره است
غزل شمارۀ 149 : گرچه لب تشنه ز غم عاشق دلسوخته است
غزل شمارۀ 150 : هرجا که بود یار و سرور است

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد
* صبر و آرام تواند به من مسکین داد
شعر کامل
حافظ
* ز خانقاه به میخانه می‌رود حافظ
* مگر ز مستی زهد ریا به هوش آمد
شعر کامل
حافظ
* بر تن و جان ناکسان و کسان
* چرب و شیرین چو روغن بلسان
شعر کامل
سنایی