لینک اشتراک گذاری
کپی شد
ابن حسام خوسفی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 61 : خرم تر از رخت به چمن گل نیافتند
غزل شمارهٔ 62 : تاقامت چو سرو تو بالا کشیده اند
غزل شمارهٔ 63 : دل اگر رود ز حریم کوی تو ای صنم به کجارود؟
غزل شمارهٔ 64 : آنها که طرف روز به گیسوگرفته اند
غزل شمارهٔ 65 : شب عیش است و ساقی با شراب ناب می آید
غزل شمارهٔ 66 : جان را همیشه بر سر کوی توراه باد
غزل شمارهٔ 67 : هلال عید کزین طاق زرنگار برآید
غزل شمارهٔ 68 : مرا هوای تو هرگز زسر به در نرود
غزل شمارهٔ 69 : چشم تو تیر غمزه چو اندر کمان نهاد
غزل شمارهٔ 70 : رخت نمونه ی صورت نگار چین باشد
غزل شمارهٔ 71 : هرشب از طوفان چشم آب از سرما بگذرد
غزل شمارهٔ 72 : چون عارض تو سنبل مشکین برآورد
غزل شمارهٔ 73 : جز خم زلفت دلم پناه ندارد
غزل شمارهٔ 74 : عارض تو چون خط سیاه برآرد
غزل شمارهٔ 75 : یاد لبت کنم دهنم پرشکر شود
غزل شمارهٔ 76 : اگر ساقی به بزم ما قلندر وار بنشیند
غزل شمارهٔ 77 : قول مطرب دل من دوش به راهی زد و برد
غزل شمارهٔ 78 : خط مشکین که برگرد رخت چون عود می گردد
غزل شمارهٔ 79 : ما را به جای آب اگر از دیده خون رود
غزل شمارهٔ 80 : مژده ای دل مر ترا کارامش جان می رسد
غزل شمارهٔ 81 : خط تو دایره ی مشک گرد ماه کشید
غزل شمارهٔ 82 : گرملک بنگرد آن چشم خوش و لعل لذیذ
غزل شمارهٔ 83 : زیاده می کند آن چشم پرخمار خمار
غزل شمارهٔ 84 : خطت مشکست و خالت عتبر تر
غزل شمارهٔ 85 : ای اهل درد را ز تو هر دم غمی دگر
غزل شمارهٔ 86 : ای ز بی غمخواریت هردم دلم غمخواه تر
غزل شمارهٔ 87 : دلم فدای تو باد ای نسیم عنبر بیز
غزل شمارهٔ 88 : زبس که می کند آن چشم فتنه بر من ناز
غزل شمارهٔ 89 : می بیارید که ایام بهار است امروز
غزل شمارهٔ 90 : آتش مهرتو در سینه نهان است هنوز

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* اگر بارهٔ آهنینی به پای
* سپهرت بساید نمانی به جای
شعر کامل
فردوسی
* جفا مکن که نماند جهان و هرچه دروست
* وفا و صحبت یاران مهربان ماند
شعر کامل
سعدی
* به آب چشم بگویش که از زمان فراق
* شدست روز سیاه و شدست مو کافور
شعر کامل
مولوی