لینک اشتراک گذاری
کپی شد
ابن حسام خوسفی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 91 : چو زلف دوست بباید شبی سیاه و دراز
غزل شمارهٔ 92 : شیخ را صومعه در رهن شراب است امروز
غزل شمارهٔ 93 : بیا به میکده بفروش خرقه ی ناموس
غزل شمارهٔ 94 : خبری جان دل ز جانان پرس
غزل شمارهٔ 95 : دلا رعنایی سرو از چمن پرس
غزل شمارهٔ 96 : دوش از فراغ روی تو با روی سندروس
غزل شمارهٔ 97 : ما را ازین چمن صنمی گلعذار بس
غزل شمارهٔ 98 : صبا نشان غبار دیار یار بپرس
غزل شمارهٔ 99 : زهّاد و عُجب و گوشه ی محراب وکار خویش
غزل شمارهٔ 100 : دانی چه گفت سالک خمّار خانه دوش
غزل شمارهٔ 101 : بیا که مجلس انس است و دلستان جان بخش
غزل شمارهٔ 102 : مرا به قبله ی روی خود آشنایی بخش
غزل شمارهٔ 103 : دلا چو شیوه ی رندی نمی رود از پیش
غزل شمارهٔ 104 : نگاری دلبری دارم چو زلف خود ز من سرکش
غزل شمارهٔ 105 : ای کرده همچو نرگس خوشخواب خواب خوش
غزل شمارهٔ 106 : ساقی بیار لعل مذاب رحیق خاص
غزل شمارهٔ 107 : به وقت فصل بهار از چمن مکن اعراض
غزل شمارهٔ 108 : بر گل ترا که گفت ز سنبل برار خط
غزل شمارهٔ 109 : دل به ره باز نیامد به فسون وعّاظ
غزل شمارهٔ 110 : تا شمع جمال تو بر افروخت به مَجمَع
غزل شمارهٔ 111 : بی تو حرامست تماشای باغ
غزل شمارهٔ 112 : غمزه ی تیز ترا سینه ی من شد هدف
غزل شمارهٔ 113 : به وقت گل چو به کف برنهی شراب رحیق
غزل شمارهٔ 114 : الا یا ساقی البَزم الحَقیق
غزل شمارهٔ 115 : ای ملک طراوت به تو زیبنده ولایق
غزل شمارهٔ 116 : چو خاک تا نشود تخته ی من اندر خاک
غزل شمارهٔ 117 : حریف دلکش خوش طبع و ساقی گلرنگ
غزل شمارهٔ 118 : رخ زرد از آن روی شویم به اشک
غزل شمارهٔ 119 : ای قامت بلند تو ما را بلای دل
غزل شمارهٔ 120 : برفتی از نظر و از نظر نرفت خیال

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* چو خورشید تابنده بنمود پشت
* هوا شد سیاه و زمین شد درشت
شعر کامل
فردوسی
* به بوی سیب قناعت کنم ز باغ جهان
* لباس خویش چو به از غبار خویش کنم
شعر کامل
صائب تبریزی
* گرش ببینی و دست از ترنج بشناسی
* روا بود که ملامت کنی زلیخا را
شعر کامل
سعدی