لینک اشتراک گذاری
کپی شد
فیض کاشانی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 271 : یار آمد از درم سحری در فراز کرد
غزل شمارهٔ 272 : دم بدم از تو یاد خواهم کرد
غزل شمارهٔ 273 : دل زاغبار پاک خواهم کرد
غزل شمارهٔ 274 : چو نقاش ازل طرح جهان کرد
غزل شمارهٔ 275 : توانی گر درین ره ترک جان کرد
غزل شمارهٔ 276 : گر یار بما رخ ننماید چه توان کرد
غزل شمارهٔ 277 : دل را غمگین نمی‌توان کرد
غزل شمارهٔ 278 : یاد باد آنکه اثر در دل شیدا میکرد
غزل شمارهٔ 279 : یاد آن روز که از زلف گره وا می‌کرد
غزل شمارهٔ 280 : بکوی سرّ قدر گر گذر توانی کرد
غزل شمارهٔ 281 : شور عشقی گر که دلرا بر سر کار آورد
غزل شمارهٔ 282 : همه را خود نوازد و سازد
غزل شمارهٔ 283 : چشم شوخ تو فتنه میسازد
غزل شمارهٔ 284 : بنما رخ و جان بستان یعنی بنمی ارزد
غزل شمارهٔ 285 : کم عطا یا اعطیت من عطا یاک فزد
غزل شمارهٔ 286 : ما سرّ کن فکانیم ما را که میشناسد
غزل شمارهٔ 287 : محنت این سرا بکش ریح نجات میرسد
غزل شمارهٔ 288 : شوریدهٔ صحرائی در خانه چسان باشد
غزل شمارهٔ 289 : آن دل که توئی در وی غمخانه چرا باشد
غزل شمارهٔ 290 : کسی از عمر برخوردار باشد
غزل شمارهٔ 291 : هر کجا داغ و درد و غم باشد
غزل شمارهٔ 292 : چکنم دلی را که ترا نباشد
غزل شمارهٔ 293 : هر که بیمار تو باشد درد بیمارش نباشد
غزل شمارهٔ 294 : با دوست مگو رازی هرچند امین باشد
غزل شمارهٔ 295 : دلم بس نیست ماوای تو باشد
غزل شمارهٔ 296 : خوشا آندل که ماوای تو باشد
غزل شمارهٔ 297 : مرا تو دوست نداری خدا نخواسته باشد
غزل شمارهٔ 298 : ای کاش که این سینه دری داشته باشد
غزل شمارهٔ 299 : کاش از دل بی دل خبری داشته باشد
غزل شمارهٔ 300 : خوش آنکه هستی من بر باد رفته باشد

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* نسیم زلف تو چون بگذرد به تربت حافظ
* ز خاک کالبدش صد هزار لاله برآید
شعر کامل
حافظ
* مریز اشکِ من ای چشم خون گرفته که خواهم
* کنم نثار رهش آن دُر ِنسفتۀ خود را
شعر کامل
جامی
* یا نمی باید ز آزادی زدن چون سرو لاف
* یا گره از بی بری در دل نمی باید گرفت
شعر کامل
صائب تبریزی