لینک اشتراک گذاری
کپی شد
فیض کاشانی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 301 : گر خون دل از دیده روان شد شده باشد
غزل شمارهٔ 302 : گر گاسهٔ سر ظرف جنون شد شده باشد
غزل شمارهٔ 303 : خنک دیدهٔ کان ترا دیده باشد
غزل شمارهٔ 304 : هر آنکسکه خود را پسندیده باشد
غزل شمارهٔ 305 : دلی کز دلبری دیوانه باشد
غزل شمارهٔ 306 : هر کرا عشق یار میباشد
غزل شمارهٔ 307 : دل مرا ز اندیشه اسباب دنیا سرد شد
غزل شمارهٔ 308 : جرعه‌ام را جام و مینا تنک شد
غزل شمارهٔ 309 : نور ازل ظهور کرد رحمت خاص عام شد
غزل شمارهٔ 310 : از می عشق مست خواهم شد
غزل شمارهٔ 311 : از پی آن نکار خواهم شد
غزل شمارهٔ 312 : تا می نخورم زان کف مستانه نخواهم شد
غزل شمارهٔ 313 : عشق از دل گذشت تا جان شد
غزل شمارهٔ 314 : شراب عشقم اندر کام جان شد
غزل شمارهٔ 315 : ندادم دل بعشق و جان روان شد
غزل شمارهٔ 316 : دگر آمد رقیب‌ آزار جان شد
غزل شمارهٔ 317 : ز مهر آن پری رویم دل دیوانه روشن شد
غزل شمارهٔ 318 : چو مهر دوست بر دل تافت این ویرانه روشن شد
غزل شمارهٔ 319 : بجانی لطف پنهان میفروشد
غزل شمارهٔ 320 : خویش را از دست دادم روی او بنموده شد
غزل شمارهٔ 321 : مرد آن باشد که چون او را رهی بنموده شد
غزل شمارهٔ 322 : بوی رحمان از یمن آمد دل و جان تازه شد
غزل شمارهٔ 323 : بوئی از گلستان جان آمد
غزل شمارهٔ 324 : دوشم آن دلبر غمخوار ببالین آمد
غزل شمارهٔ 325 : دوای درد ما را یار داند
غزل شمارهٔ 326 : چو من کسی که ره مستقیم میداند
غزل شمارهٔ 327 : طرف گلزار گذشتی ز تو گل زار بماند
غزل شمارهٔ 328 : زود از درم در آی که تابم دگر نماند
غزل شمارهٔ 329 : دست از دلم بدار که تابم دگر نماند
غزل شمارهٔ 330 : چو تو در بر من آئی اثری ز من نماند

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* آشنایی نه غریب است که دلسوز من است
* چون من از خویش برفتم دل بیگانه بسوخت
شعر کامل
حافظ
* زیر چرخ نیلگون، چون پسته، آن هم زیر پوست
* با دل پرخون لب خندان ندارد هیچ کس
شعر کامل
صائب تبریزی
* به سان سوسن اگر ده زبان شود حافظ
* چو غنچه پیش تواش مهر بر دهن باشد
شعر کامل
حافظ