لینک اشتراک گذاری
کپی شد
فروغی بسطامی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 271 : ای ز رخت صبح و شام کاسته شمس و قمر
غزل شمارهٔ 272 : منت خدای را که خداوند بی‌نیاز
غزل شمارهٔ 273 : بستهٔ زلف تو شوریده سرانند هنوز
غزل شمارهٔ 274 : در سر کوی وفا با کوه کن هم گام باش
غزل شمارهٔ 275 : در میکده خدمت کن بی معرکه سلطان باش
غزل شمارهٔ 276 : دلا موافق آن زلف عنبرافشان باش
غزل شمارهٔ 277 : آزادی اگر خواهی از عقل گریزان باش
غزل شمارهٔ 278 : دلا مقید آن گیسوان پرچین باش
غزل شمارهٔ 279 : ای خواجه برو بندهٔ آن زهره جبین باش
غزل شمارهٔ 280 : من نمی‌گویم که عاقل باش یا دیوانه باش
غزل شمارهٔ 281 : چون صبا شانه زند طرهٔ عنبربارش
غزل شمارهٔ 282 : تو و چشم سیه مستی که نتوان دید هشیارش
غزل شمارهٔ 283 : چو باد بر شکند چین زلف غالیه بارش
غزل شمارهٔ 284 : لب تشنه‌ای که شد لب جانان میسرش
غزل شمارهٔ 285 : تویی آن آیت رحمت که نتوان کرد تفسیرش
غزل شمارهٔ 286 : دل به دنبال وفا رفت و من از دنبالش
غزل شمارهٔ 287 : گر هلاک من است عنوانش
غزل شمارهٔ 288 : نه دست آن که بر آرم دل از چه ذقنش
غزل شمارهٔ 289 : دامن کشان شبی گذر افتاد بر منش
غزل شمارهٔ 290 : خوشا دلی که تو باشی نگار پرده‌نشینش
غزل شمارهٔ 291 : چه غنچه‌ها که نپرود باغ نسرینش
غزل شمارهٔ 292 : تا دهان او لبالب شد ز نوش
غزل شمارهٔ 293 : شاهد به کام و شیشه به دست و سبو به دوش
غزل شمارهٔ 294 : ای جز می مشک بر سر دوش
غزل شمارهٔ 295 : خوش آن که باده بنوشد به روی چون ماهش
غزل شمارهٔ 296 : نگه داشت غزالی دل مرا به نگاهش
غزل شمارهٔ 297 : دل سپردم به نگه کردن چشم سیهش
غزل شمارهٔ 298 : چشم عقلم خیره شد از عکس روی تابناکش
غزل شمارهٔ 299 : در پا مریز حلقهٔ زلف بلند خویش
غزل شمارهٔ 300 : در راه عشق من نگذشتم ز کام خویش

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* زردرویی می کشم چون نی ز همراهان خویش
* من که از ذوق سفر هرگز کمر نگشاده ام
شعر کامل
صائب تبریزی
* باشد که خود به رحمت یاد آورند ما را
* ور نه کدام قاصد پیغام ما گذارد
شعر کامل
سعدی
* تو عهد کرده‌ای که نشانی به خون مرا
* من جهد کرده‌ام که به عهدت وفا کنی
شعر کامل
فروغی بسطامی