لینک اشتراک گذاری
کپی شد
فروغی بسطامی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 241 : زلف و خط دلکشش دام بنی آدمند
غزل شمارهٔ 242 : بتان به مملکت حسن پادشاهانند
غزل شمارهٔ 243 : جمعی که مرهم جگر خستهٔ منند
غزل شمارهٔ 244 : ای خنده تو راهزن کاروان قند
غزل شمارهٔ 245 : هر جا حدیث حسن تو تقریر می‌کنند
غزل شمارهٔ 246 : هر که را که بخت، دیده می‌دهد، در رخ تو بیننده می‌کند
غزل شمارهٔ 247 : آتش‌زدگان ستم آب از تو نخواهند
غزل شمارهٔ 248 : گر ز غلامیش نشانت دهند
غزل شمارهٔ 249 : عاشقی کز خون دل جام شرابش می‌دهند
غزل شمارهٔ 250 : هر که را کار بدان چشم دل آزار بود
غزل شمارهٔ 251 : دل دیوانهٔ من قابل زنجیر نبود
غزل شمارهٔ 252 : شب که در حلقهٔ ما زلف دل آرام نبود
غزل شمارهٔ 253 : مانع رفتن بجز مهر و وفای من نبود
غزل شمارهٔ 254 : قدح باده اگر چشم بت ساده نبود
غزل شمارهٔ 255 : لب پیمانه اگر بر لب جانانه نبود
غزل شمارهٔ 256 : آشوب شهر طلعت زیبای او بود
غزل شمارهٔ 257 : همه شب راه دلم بر خم گیسوی تو بود
غزل شمارهٔ 258 : به کویش دوش یا رب یا ربی بود
غزل شمارهٔ 259 : تا به رخ چین سر زلف تو لرزان نشود
غزل شمارهٔ 260 : گر آن صنم ز پرده پدیدار می‌شود
غزل شمارهٔ 261 : پیش من کام رقیب از لعل خندان می‌دهد
غزل شمارهٔ 262 : جان سپاری به ره غمزهٔ جانان باید
غزل شمارهٔ 263 : هر جا که به طنازی، آن سرو روان آید
غزل شمارهٔ 264 : همه جا تیر تو بر سینهٔ ما می‌آید
غزل شمارهٔ 265 : دل به حسرت ز سر کوی کسی می‌آید
غزل شمارهٔ 266 : گر به کاری نزنم دست به جز عشق تو شاید
غزل شمارهٔ 267 : به امیدی که وفا خواهم دید
غزل شمارهٔ 268 : هر کس که دید روی تو آهی ز جان کشید
غزل شمارهٔ 269 : گر در آید شب عید از درم آن صبح امید
غزل شمارهٔ 270 : بگشا به تبسم لب شیرین شکربار

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* تو چنگ فزونی زدی بر جهان
* گذشتند بر تو بسی همرهان
شعر کامل
فردوسی
* اشکم ولی به پای عزیزان چکیده‌ام
* خارم ولی به سایهٔ گل آرمیده‌ام
شعر کامل
رهی معیری
* باش تا خار سر کوی ترا نرگس وار
* دسته بندند و سوی مجلس سلطان آرند
شعر کامل
سنایی