لینک اشتراک گذاری
کپی شد
فروغی بسطامی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 301 : کمتر فکن به چاه زنخدان نگاه خویش
غزل شمارهٔ 302 : رنج بیهوده مکش، گه به حرم گاه به دیر
غزل شمارهٔ 303 : چندین هزار صید فتد از قفای تو
غزل شمارهٔ 304 : آن را که اول از همه خواندی به سوی خویش
غزل شمارهٔ 305 : شبان تیره به سر وقت چشم جادویش
غزل شمارهٔ 306 : بس که بنشسته تا پر بر تنم پیکان عشق
غزل شمارهٔ 307 : خاک سر راهت شدم ای لعبت چالاک
غزل شمارهٔ 308 : تا شکن زلف تو است سلسله جنبان دل
غزل شمارهٔ 309 : هر دل شیدا که شد به روی تو مایل
غزل شمارهٔ 310 : در عالم عشق تو نه کفر است و نه اسلام
غزل شمارهٔ 311 : من خراب نگه نرگس شهلای توام
غزل شمارهٔ 312 : پرده بگشای که من سوختهٔ روی توام
غزل شمارهٔ 313 : تا به در میکده جا کرده‌ام
غزل شمارهٔ 314 : دست در حلقهٔ آن جعد چلیپا زده‌ام
غزل شمارهٔ 315 : تا با تو آرمیده‌ام از خود رمیده‌ام
غزل شمارهٔ 316 : عمر گذشت، وز رخش سیر نشد نظاره‌ام
غزل شمارهٔ 317 : آن که به دیوانگی در غمش افسانه‌ام
غزل شمارهٔ 318 : چندان به سر کوی خرابات خرابم
غزل شمارهٔ 319 : وقت مردن هم نیامد بر سر بالین طبیبم
غزل شمارهٔ 320 : از آن به خدمت میخوارگان کمر بستم
غزل شمارهٔ 321 : ز تجلی جمالش از دو کون بستم
غزل شمارهٔ 322 : من این عهدی که با موی تو بستم
غزل شمارهٔ 323 : ساقی نداده ساغر چندان نموده مستم
غزل شمارهٔ 324 : بر در می‌خانه تا مقام گرفتم
غزل شمارهٔ 325 : در جلوه‌گاه جانان جان را به شوق دادم
غزل شمارهٔ 326 : تا شدم صید تو آسوده ز هر صیادم
غزل شمارهٔ 327 : در عالم محبت دانی چه کار کردم
غزل شمارهٔ 328 : بر سر آتش سوزنده نشیمن کردم
غزل شمارهٔ 329 : جانی که خلاص از شب هجران تو کردم
غزل شمارهٔ 330 : امشب تو را به خوبی نسبت به ماه کردم

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* از اتفاق چه خوشتر بود میان دو دوست
* درون پیرهنی چون دو مغز یک بادام
شعر کامل
سعدی
* خرد زان طیره گشت الحق مرا گفتا که با من هم
* به گز مهتاب پیمایی به گل خورشیداندایی
شعر کامل
انوری
* زاهد ظاهرپرست از حال ما آگاه نیست
* در حق ما هر چه گوید جای هیچ اکراه نیست
شعر کامل
حافظ