لینک اشتراک گذاری
کپی شد
فروغی بسطامی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 121 : من کیم، پروانهٔ شمعی که در کاشانه نیست
غزل شمارهٔ 122 : ایمن از تیر نگاه تو دل زاری نیست
غزل شمارهٔ 123 : وصل تو نصیب دل صاحب نظری نیست
غزل شمارهٔ 124 : غمش را غیر دل سر منزلی نیست
غزل شمارهٔ 125 : گر نه آن ترک سیه چشم سر یغما داشت
غزل شمارهٔ 126 : پیشتر زآن که مهی جلوه در این محفل داشت
غزل شمارهٔ 127 : سر بیمار گر آن چشم دل آزار نداشت
غزل شمارهٔ 128 : دی چو تیر از برم آن ترک کمان دار گذشت
غزل شمارهٔ 129 : دلم به کوی تو هر شام تا سحر می‌گشت
غزل شمارهٔ 130 : چندی از صومعه در دیر مغان باید رفت
غزل شمارهٔ 131 : عید مولود علی را تا شه والا گرفت
غزل شمارهٔ 132 : یک شب آخر دامن آه سحر خواهم گرفت
غزل شمارهٔ 133 : کی دل از حلقهٔ آن زلف دو تا خواهد رفت
غزل شمارهٔ 134 : هر جا سخنی از آن دهان رفت
غزل شمارهٔ 135 : روز مردن سویم از رحمت نگاهی کرد و رفت
غزل شمارهٔ 136 : رسید قاصد و پیغام وصل جانان گفت
غزل شمارهٔ 137 : امروز ندارم غم فردای قیامت
غزل شمارهٔ 138 : هم به حرم هم به دیر بدر دجا دیدمت
غزل شمارهٔ 139 : ای فتنهٔ هر دوری از قامت فتانت
غزل شمارهٔ 140 : ای آب زندگانی یک نکته از دهانت
غزل شمارهٔ 141 : عهد همه بشکستم در بستن پیمانت
غزل شمارهٔ 142 : ای تنگ شکر تنگ دل از تنگ دهانت
غزل شمارهٔ 143 : مدام ذکر ملک این کلام شیرین باد
غزل شمارهٔ 144 : تا پرده ز صورتش برافتاد
غزل شمارهٔ 145 : دل در اندیشهٔ آن زلف گره گیر افتاد
غزل شمارهٔ 146 : فریاد که رفت خونم از یاد
غزل شمارهٔ 147 : تا دلم در خم آن زلف سیه‌نام افتاد
غزل شمارهٔ 148 : بر دوش تو تا زلف زره‌پوش تو افتاد
غزل شمارهٔ 149 : در پای تو تا زلف چلیپای تو افتاد
غزل شمارهٔ 150 : در پای تو تا زلف چلیپای تو افتاد

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* چنان به موی تو آشفته‌ام به بوی تو مست
* که نیستم خبر از هر چه در دو عالم هست
شعر کامل
سعدی
* گفت آن یار کز او گشت سر دار بلند
* جرمش این بود که اسرار هویدا می‌کرد
شعر کامل
حافظ
* عشقهایی کز پی رنگی بود
* عشق نبود عاقبت ننگی بود
شعر کامل
مولوی