لینک اشتراک گذاری
کپی شد
فروغی بسطامی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 31 : بوسه آخر نزدم آن دهن نوشین را
غزل شمارهٔ 32 : من گرفته‌ام بر کف نقد جان شیرین را
غزل شمارهٔ 33 : چنان بر صید مرغ دل فکند آن زلف پرچین را
غزل شمارهٔ 34 : جستیم راه میکده و خانقاه را
غزل شمارهٔ 35 : غرق مهر شاه دیدم آفتاب و ماه را
غزل شمارهٔ 36 : هر جا کشند صورت زیبای شاه را
غزل شمارهٔ 37 : دی به رهش فکنده‌ام طفل سرشک دیده را
غزل شمارهٔ 38 : آن که نهاده در دلم حسرت یک نظاره را
غزل شمارهٔ 39 : آشنا خواهی گر ای دل با خود آن بیگانه را
غزل شمارهٔ 40 : کاش آن صنم آماده شدی جلوه‌گری را
غزل شمارهٔ 41 : نه دست آن که بگیریم زلف ماهی را
غزل شمارهٔ 42 : هر چه کردم به ره عشق وفا بود، وفا
غزل شمارهٔ 43 : تا به مستی نرسد بر لب ساقی لب ما
غزل شمارهٔ 44 : آمد به جلوه شاهد بالا بلند ما
غزل شمارهٔ 45 : چون خاک می‌شود به رهت جان پاک ما
غزل شمارهٔ 46 : خطت دمید از اثر دود آه ما
غزل شمارهٔ 47 : چشم بیمار تو شد باعث بیماری ما
غزل شمارهٔ 48 : ای زلف تو بر هم زن فرزانگی ما
غزل شمارهٔ 49 : ای کاش جان بخواهد معشوق جانی ما
غزل شمارهٔ 50 : یار بی پرده کمر بست به رسوایی ما
غزل شمارهٔ 51 : اولم رام نمودی به دل آرامی‌ها
غزل شمارهٔ 52 : پایه عمر گران‌مایه بر آب است برآب
غزل شمارهٔ 53 : اندوه تو شد وارد کاشانه‌ام امشب
غزل شمارهٔ 54 : دوش در آغوشم آمد آن مه نخشب
غزل شمارهٔ 55 : از جلوه حسنت که بری از همه عیب است
غزل شمارهٔ 56 : عمری که صرف عشق نگردد بطالت است
غزل شمارهٔ 57 : هر گه که آن خسرو زرین کمر از جا برخاست
غزل شمارهٔ 58 : تا طرف نقاب از رخ رخشان تو برخاست
غزل شمارهٔ 59 : بنشست و ز رخ پرده برانداخته برخاست
غزل شمارهٔ 60 : دی در میان مستی خنجر کشیده برخاست

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* زان طلعت شاهانه زان مشعله خانه
* هر گوشه چو میدان شد تا باد چنین بادا
شعر کامل
مولوی
* اگر هوشمندی به معنی گرای
* که معنی بماند ز صورت بجای
شعر کامل
سعدی
* طبیب اهل دل آن چشم مردم آزار است
* ولی دریغ که آن هم همیشه بیمار است
شعر کامل
فروغی بسطامی