لینک اشتراک گذاری
کپی شد
کمال خجندی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 481 : گر آن به در زکاة حسن مسکین تر گدا جوید
غزل شمارهٔ 482 : گر به سنگ سنمم عشق تو دندان شکند
غزل شمارهٔ 483 : گر بگذری سوی چمن سرو سهی از جا رود
غزل شمارهٔ 484 : گر ترا از ستم و جور خدا توبه دهد
غزل شمارهٔ 485 : گر تو از پرده به ما رخ بنمانی چه شود
غزل شمارهٔ 486 : گرچه سرو چمن از آب روانی دارد
غزل شمارهٔ 487 : اگر درد تو از حبیب باشد
غزل شمارهٔ 488 : گر دل ز دسته زلف تو افغان کشیده بود
غزل شمارهٔ 489 : گر دلم در زلف پنهان کردهای پیدا شود
غزل شمارهٔ 490 : گر دم زنم بی روی او شرم آیدم از روی خود
غزل شمارهٔ 491 : گرفتار سر زلفت کجا در بند سر باشد
غزل شمارهٔ 492 : گر قرار تو به دلها نه چنانست که بود
غزل شمارهٔ 493 : گرمه به زمین باشد آن زهره جبین باشد
غزل شمارهٔ 494 : گفتمش حال دل گمشده دانی چون شد
غزل شمارهٔ 495 : گل را بدور روی تو کس بر نمیکند
غزل شمارهٔ 496 : گیرم که از تو بر من مسکین جفا رود
غزل شمارهٔ 497 : لب ار اینست و گفتار این شکر باری چه می گوید
غزل شمارهٔ 498 : البش جان عاشق هوس میکند
غزل شمارهٔ 499 : ما بساط نیکنامی باز طی خواهیم کرد
غزل شمارهٔ 500 : ما بکوی یار خود بخود سفر خواهیم کرد
غزل شمارهٔ 501 : مائیم دل و دین به تو در باخته ای چند
غزل شمارهٔ 502 : ما را بپای بوسی تو گر دسترس بود
غزل شمارهٔ 503 : ما را دگر بر آن در خواب شبان نباشد
غزل شمارهٔ 504 : ما را شب فراق کجا خواب می برد
غزل شمارهٔ 505 : ما را گلی از روی تو چیدن نگذارند
غزل شمارهٔ 506 : ما را هوس مسجد و سجاده نباشد
غزل شمارهٔ 507 : مرا بی تو از دیده خون می رود
غزل شمارۀ 508 : مرا بی تو آسوده حالی نباشد
غزل شمارۀ 509 : مرا دلیست که از بار بار میطلبد
غزل شمارۀ 510 : مرا ز پیش براندی جفا همین باشد

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* با وجود تو لب و چشم نظربازان را
* هوس شکر و اندیشهٔ بادام نماند
شعر کامل
فروغی بسطامی
* چو رخشنده گردد جهان ز آفتاب
* رخ نرگس و لاله بینی پر آب
شعر کامل
فردوسی
* هر چند که زلف تو سپاهیست جهانگیر
* هر روز پریشان نتوان کرد سپه را
شعر کامل
امیرخسرو دهلوی