لینک اشتراک گذاری
کپی شد
کمال خجندی_دیوانغزل ها
غزل شمارۀ 511 : مرا ز خاک ره آن مه همیشه کم دارد
غزل شمارۀ 512 : مرا ز صحبت باران چه کار بگشاید
غزل شمارۀ 513 : مرا لطف گفتارش از راه برد
غزل شمارۀ 514 : مریض عشق بتان را بر طبیب نباشد
غزل شمارۀ 515 : مکن بیم که شمشیر رقیب ما بران باشد
غزل شمارۀ 516 : من به درد دل خوشم جان مرا صحت چه سود
غزل شمارۀ 517 : من بر سر آن کر بچه کارم همه دانند
غزل شمارۀ 518 : به با رخ تو خود را بوجه می ستای
غزل شمارۀ 519 : مهره روی تو نه در خورد من مسکین بود
غزل شمارۀ 520 : مهر قیامتی را هرگز زوال باشد
غزل شمارۀ 521 : مه طلعت ترا به تمامی غلام شد
غزل شمارۀ 522 : به من عید شد مبارک باد
غزل شمارۀ 523 : مه نامهربان من وفاداری نمیداند
غزل شمارۀ 524 : می برند از تو جفا بی سرو سامانی چند
غزل شمارۀ 525 : نام به بردم شبی روی توام آمد بیاد.
غزل شمارۀ 526 : نام به بردم شبی روی توام آمد به یاد
غزل شمارۀ 527 : نخل مدنی ثمر برآورد
غزل شمارۀ 528 : ندارد آن دهان گفتم نشان گفتا چنان باشد
غزل شمارۀ 529 : نقطه دایره لطف دهان تو بود
غزل شمارۀ 530 : نمی خواهم که کسی با آن شکر لب هم نفس باشد
غزل شمارۀ 531 : نوبهاران ز گلم بوی تو خوش می آید
غزل شمارۀ 532 : نور چشمی بر صاحب نظری می آید
غزل شمارۀ 533 : نور چشمی تو ما را نظری میباید
غزل شمارۀ 534 : ورق روی تو عشاق نکو می خوانند
غزل شمارۀ 535 : وصل او مانده چرا دولت دنیا طلبید
غزل شمارۀ 536 : وقتی مرید بود دل اکنون غلام شد
غزل شمارۀ 537 : هدایه خواندی و هیچت هدایتی نرسید
غزل شمارۀ 538 : هر سحر کز سر کوی تو صبا برخیزد
غزل شمارۀ 539 : هر شب که از تو سوخته آه بر کشد
غزل شمارۀ 540 : هر قطره خون که از مژه بر روی ما چکد

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* بجای سخن گر بتو جان فرستم
* چنان دان که زیره بکرمان فرستم
شعر کامل
سیف فرغانی
* هر آن باغی که نخلش سر بدر بی
* مدامش باغبون خونین جگر بی
شعر کامل
باباطاهر
* چنین است رسم سرای سپنج
* گهی ناز و نوش و گهی درد و رنج
شعر کامل
فردوسی