لینک اشتراک گذاری
کپی شد
کمال خجندی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 241 : ما درین دیر تادیم هم از روز الست
غزل شمارهٔ 242 : ما دلی داریم و آن بر دلبری خواهیم بست
غزل شمارهٔ 243 : ما را نه غم ننگ و نه اندیشه نام است
غزل شمارهٔ 244 : ما عاشقیم و رند، خرابات گوی ماست
غزل شمارهٔ 245 : ماه در حسن برخسار تو خویشاوند است
غزل شمارهٔ 246 : مائیم و دلی پر خون بر خاک سر کویت
غزل شمارهٔ 247 : مجلس معطرست و به آن وقت ما خوش است
غزل شمارهٔ 248 : مرا با تو نقل و شراب آرزوست
غزل شمارهٔ 249 : مرا از چشم تو نازی نیاز است
غزل شمارهٔ 250 : مرا با زلف او گر دسترس نیست
غزل شمارهٔ 251 : مرا بر رخ از دیده خون آمد است
غزل شمارهٔ 252 : مرا دلیست که جز با غم تو سر خوش نیست
غزل شمارهٔ 253 : مرا که ساغر چشم از غم تو پر خون است
غزل شمارهٔ 254 : مرا بی محنت او راحتی نیست
غزل شمارهٔ 255 : مرا گفتی برین در این فغان چیست؟
غزل شمارهٔ 256 : مرد بی درد مرد این ره نیست
غزل شمارهٔ 257 : مرد عشق تو به غم همدرد است
غزل شمارهٔ 258 : هست آن چشمیم و باز آن چشم میجوئیم مست
غزل شمارهٔ 259 : مشنو که مرا به ز تو بار دگری هست
غزل شمارهٔ 260 : مطلع حسن جمال است آفتاب روی دوست
غزل شمارهٔ 261 : مقام عشق تو هر چند منزل خطر است
غزل شمارهٔ 262 : من به شطرنج غمت جان و جهان خواهم باخت
غزل شمارهٔ 263 : من نخواهم ز کمند نو نجات
غزل شمارهٔ 264 : مه را ز ثاب حسن تو هر شب قیامت است
غزل شمارهٔ 265 : مه لاف حسن زد به نو زا رخ بر او گرفت
غزل شمارهٔ 266 : میل دلم بروی تو هر دم زیادت است
غزل شمارهٔ 267 : نیست غیر از تو دستگیر ای دوست
غزل شمارهٔ 268 : نیست ما را بجز آن جان و جهان در یایست
غزل شمارهٔ 269 : نیست مرا دوستر از دوست دوست
غزل شمارهٔ 270 : نیست مسموع آنکه گفتی با تو ما را جنگ نیست

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* بس که دردسر ز فریاد و فغان خود کشم
* از دهان چون ناله می خواهم زبان خود کشم
شعر کامل
جامی
* به گیتی که کشتست فرزند را
* دلیر و جوان و خردمند را
شعر کامل
فردوسی
* مگر که لاله بدانست بی‌وفایی دهر
* که تا بزاد و بشد جام می ز کف ننهاد
شعر کامل
حافظ