لینک اشتراک گذاری
کپی شد
کمال خجندی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 271 : وعل بنان خانه براندازم آرزوست
غزل شمارهٔ 272 : وصل تو ما را بهشت و ناز نعیم است
غزل شمارهٔ 273 : هر نیر که بر سینه ام آن فتنه گر انداخت
غزل شمارهٔ 274 : هر که از درد تو محروم بود بیمار است
غزل شمارهٔ 275 : هر که ترا بافت دولت در جهان بافت
غزل شمارهٔ 276 : هر که در عالم کم از یک لحظه دور از بار زیست
غزل شمارهٔ 277 : هر که را نقش خط و خال تو در خاطر نیست
غزل شمارهٔ 278 : هرگز به درد دوست دل ما ز جا نرفت
غزل شمارهٔ 279 : هرگز ز جان من غم سودای او نرفت
غزل شمارهٔ 280 : هزار شکر که آن چشم پر خمارم کشت
غزل شمارهٔ 281 : هوس بار گر آزار دل افگار است
غزل شمارهٔ 282 : هیچ عقل خرده بین نقش دهانت در نیافت
غزل شمارهٔ 283 : یاد بوس چون منی حیف است کآید بر زبانت
غزل شمارهٔ 284 : بار از ستیزه کینه باران بجد گرفت
غزل شمارهٔ 285 : بار بر خوان ملاحت نمک خوبان است
غزل شمارهٔ 286 : یار نزدیک آمد و از خویش ما را دور ساخت
غزل شمارهٔ 287 : دل که شد زآن زلف سودانی مزاج
غزل شمارهٔ 288 : اگر آن غمزه خواهد ز ترکان خراج
غزل شمارهٔ 289 : چو شمع روز بر افروخت از نسیم صباح
غزل شمارهٔ 290 : خطت که بر خط یاقوت بنهم ترجیح
غزل شمارهٔ 291 : ز من که عاشق و رندم مجری زهد و صلاح
غزل شمارهٔ 292 : ای صبا چند روی بر د جانان گستاخ
غزل شمارهٔ 293 : آن پری وش که خطش گوشه مه می فرسود
غزل شمارهٔ 294 : آنجا که وصف گیری آن دلربا کنند
غزل شمارهٔ 295 : آن جگر گوشه ز خون دل ما بس نکند
غزل شمارهٔ 296 : آنچه تو داری به حسن ماه ندارد
غزل شمارهٔ 297 : آنرا که بر زبان صفت روی او رود
غزل شمارهٔ 298 : آن سرو قد نگر که چه آزاد می رود
غزل شمارهٔ 299 : آن سرو ناز رفت بگلشن نظر کنید
غزل شمارهٔ 300 : آن شوخه به ما جز سر بیداد ندارد

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* شمع عالم بود لطف چاره گر
* شمع را پروانه کردی عاقبت
شعر کامل
مولوی
* نه چنان گشت پریشان دل صد پاره من
* که به شیرازه آن زلف توان بست به هم
شعر کامل
صائب تبریزی
* به هیچ دور نخواهند یافت هشیارش
* چنین که حافظ ما مست باده ازل است
شعر کامل
حافظ