لینک اشتراک گذاری
کپی شد
کمال خجندی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 211 : کدام دل که ز عشق تو پای در گل نیست
غزل شمارهٔ 212 : کی چاره درد من بیچاره ندانست
غزل شمارهٔ 213 : کسی که پرتو انوار لامکانی یافت
غزل شمارهٔ 214 : گر جانب محب نظری با حبیب هست
غزل شمارهٔ 215 : گر چه از باران دیده خاک آن کو پر گل است
غزل شمارهٔ 216 : گر حال دل به دوست نه امکان گفتن است
غزل شمارهٔ 217 : گر زاهد کم خواره محبت نچشیده است
غزل شمارهٔ 218 : گر صورت چین با رخ خوب تو به دعواست
غزل شمارهٔ 219 : گر عشق تو داغ جان گذار است
غزل شمارهٔ 220 : گر قصد خون ماست پس از دل ربودنت
غزل شمارهٔ 221 : گر کشندم به غمزه چشمانت
غزل شمارهٔ 222 : گر کم شده ست با من اکنون ترا ارادت
غزل شمارهٔ 223 : گر مرا از نظر انداختی این هم نظری است
غزل شمارهٔ 224 : گر مرا سر رود اندر غم جانان غم نیست
غزل شمارهٔ 225 : گر یار طبیب درد من نیست
غزل شمارهٔ 226 : گر یار مرا با من مسکین نظری نیست
غزل شمارهٔ 227 : گفتمت سنگدلی آمد ازین نکته گرانت
غزل شمارهٔ 228 : گفتی از آن ماست دلت جان از آن کیست
غزل شمارهٔ 229 : گفتی از پیشم برو بگذر ز جان گفتی و رفتی
غزل شمارهٔ 230 : گل از پیراهنت بونی شنیدست
غزل شمارهٔ 231 : گل به صد لطف بدید آن برو پنداشت تن است
غزل شمارهٔ 232 : گل شکفت و باز نو شد عشق ما بر روی دوست
غزل شمارهٔ 233 : گل لاف ن با رخ آن سرو قد زد است
غزل شمارهٔ 234 : گلی چون سرو ما در هر چمن نیست
غزل شمارهٔ 235 : گنجی و نرا بیطلبیدن نتوان یافت
غزل شمارهٔ 236 : گو خلق بدانید که دلدار من این است
غزل شمارهٔ 237 : لبت را هر که چون شگر مزیده است
غزل شمارهٔ 238 : اب تو نقل حیاتم به کام جان انداخت
غزل شمارهٔ 239 : لعل جان بخشت ز جان ناز کتراست
غزل شمارهٔ 240 : ما به کفر زلف او داریم ایمانی درست

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* من از کمند تو اول چو وحش می‌برمیدم
* کنون که انس گرفتم به تیغ بازنگردم
شعر کامل
سعدی
* صد هزاران حیف از آن سرو سهی قامت که بود
* قامتش سرو سهی بالای بستان جهان
شعر کامل
هاتف اصفهانی
* سر پر ز شرم و بهایی مراست
* اگر بیگناهم رهایی مراست
شعر کامل
فردوسی