لینک اشتراک گذاری
کپی شد
کمال خجندی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 181 : سری که پیش تو بر آستان خدمت نیست
غزل شمارهٔ 182 : سگ کویش به من دربند باری است
غزل شمارهٔ 183 : سؤال بوس که کردم مرا جواب فرست
غزل شمارهٔ 184 : شادی نیافت هر که غم دلبری نداشت
غزل شمارهٔ 185 : شوخ چشمی خان و مان ما به یغما برد و رفت
غزل شمارهٔ 186 : شهید تیغ عشق آر بی گناه است
غزل شمارهٔ 187 : صبا زعشوه پنهان دوست الله دوست
غزل شمارهٔ 188 : صوفی که ز چشم تو برد جان به سلامت
غزل شمارهٔ 189 : طبع لطیف داند لطف لب و دهانت
غزل شمارهٔ 190 : عارف پنهان ز پیدا خوشتر است
غزل شمارهٔ 191 : عاشقان دردش طلب دارم مرا همدرد کیست
غزل شمارهٔ 192 : عاشق بی درد را بر در او بار نیست
غزل شمارهٔ 193 : عاشقم بر تو ز عاشق کشتنت
غزل شمارهٔ 194 : عاشقم بر دلبری با کس چرا گویم که کیست
غزل شمارهٔ 195 : عجب آن دلبر جادو کجا رفت
غزل شمارهٔ 196 : عشق از نام و از نشان یکتاست
غزل شمارهٔ 197 : عشق آئین پارسایان نیست
غزل شمارهٔ 198 : عشق تو سراسر همه سوز و همه دردست
غزل شمارهٔ 199 : عشق تو و نوبه آبگینه و سنگ است
غزل شمارهٔ 200 : عشق در طینت دلها نمک است
غزل شمارهٔ 201 : عشق ورزیدن به جان نازنینان نازک است
غزل شمارهٔ 202 : علم و تقوی سر به سر دعوی است معنی دیگر است
غزل شمارهٔ 203 : عمریست که با او دل مسکین نگران است
غزل شمارهٔ 204 : عهد تو سست و وعده ها خام است
غزل شمارهٔ 205 : عید شد خواهیم دیدن ماه یعنی روی دوست
غزل شمارهٔ 206 : غارت چشم تو ما را مفلس و بیچاره ساخت
غزل شمارهٔ 207 : غمت دارم مرا شادی همین است
غزل شمارهٔ 208 : غمت ریخت خونم شهادت همین است
غزل شمارهٔ 209 : غم عشق را هیچ تدبیر نیست
غزل شمارهٔ 210 : کاف کفر ما ز طاها بر ترست

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* دی گله‌ای ز طره‌اش کردم و از سر فسوس
* گفت که این سیاه کج گوش به من نمی‌کند
شعر کامل
حافظ
* مجو درستی عهد از جهان سست نهاد
* که این عجوز عروس هزاردامادست
شعر کامل
حافظ
* ظاهر قرآن چو شخص آدمیست
* که نقوشش ظاهر و جانش خفیست
شعر کامل
مولوی