لینک اشتراک گذاری
کپی شد
مسعود سعد سلمان_دیوانقصیده ها
شمارهٔ 61 - گله از اختران آسمان و توصیف صبح : زیور آسمان چو بگشایند
شمارهٔ 62 - در مدح ثقة الملک طاهربن علی : وصف تو چو سرکشان بکردند
شمارهٔ 63 - هم در مدیح : ای خواجه دل تو شادمان باد
شمارهٔ 64 - در مدح منصور بن سعید : احوال جهان بادگیر باد
شمارهٔ 65 - در ستایش امیر ابونصر فارسی : ای آن که فلک نصرت الهی
شمارهٔ 66 - در ستایش فضایل خود گوید : جاهم چو بکاهد خرد فزاید
شمارهٔ 67 - در مدح ابوالفرج و گله از او : بوالفرج ای خواجه آزادمرد
شمارهٔ 68 - در اثبات صانع و بینش خویش : جهان را عقل راه کاروان دید
شمارهٔ 69 - شکایت از روزگار : روزگاریست سخت بی فریاد
شمارهٔ 70 - شکوه از کجروی زمانه : چون منی را فلک بیازارد
شمارهٔ 71 - در مدح ثقة الملک طاهر و شرح گرفتاری خود : تا بقا مایه نما باشد
شمارهٔ 72 - در مدح گوید : ای خداوند رحمت ایزد
شمارهٔ 73 - ستایش ملک ارسلان : ز سر گیتی پیر بوده جوان شد
شمارهٔ 74 - مدح شهریار و سپاسگزاری از مراحم او : سزد که باش شاها ز ملک خرم و شاد
شمارهٔ 75 - در تهنیت لوا و عهد خلیفه و مدیح ملک ارسلان : لوا و عهد خطاب خلیفه بغداد
شمارهٔ 76 - در ثنای بهرامشاه : کوس ملک آواز نصرت بر کشید
شمارهٔ 77 - هم در مدح او : تا در جهان مکین و مکان باشد
شمارهٔ 78 - وصف پائیز و مدح سیف الدوله محمود : باد خزان روی به بستان نهاد
شمارهٔ 79 - مدح یکی از اکابر : ای بزرگی که دین و دولت را
شمارهٔ 80 - چیستان و گریز به مدح خواجه ابوطاهر عمر : لعبتی را که صد هنر باشد
شمارهٔ 81 - گفتگو از روشنان فلکی و سیاهکاری آنان : چو سوده دوده به روی هوا برافشانند
شمارهٔ 82 - در شکایت از تیره روزی خویش گوید : دلم ز اندوه بی حد همی نیاساید
شمارهٔ 83 - دریغ بر جوانی : دریغا جوانی و آن روزگار
شمارهٔ 84 - داستان تبه روزی و گرفتاری : بیچاره تن من که ز غم جانش برآمد
شمارهٔ 85 - در مدح سلطان ظهیرالدوله ابراهیم : شهریارا کردگارت یار باد
شمارهٔ 86 - در مدح علائالدوله سلطان مسعود : هر ساعتی ز عشق تو حالم دگر شود
شمارهٔ 87 - در مدح ارسلان بن مسعود : ز شاه بینم دل های اهل حضرت شاد
شمارهٔ 88 - هم در ستایش او : شاهی که پیر گشته جهان را جوان کند
شمارهٔ 89 - باز در مدح او : از جور زمانه را جدا کرد
شمارهٔ 90 - در تهنیت تولد خسرو ملک فرزند ملک ارسلان : هزار خرمی اندر زمانه گشت پدید

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* صحبت ناجنس آتش رابه فریاد آورد
* آب در روغن چو باشد می کند شیون چراغ
شعر کامل
صائب تبریزی
* شب ز آه آتشین یک دم نیاسایم چو شمع
* در میان آتش سوزنده جای خواب نیست
شعر کامل
رهی معیری
* فرو شوی ای معلّم لوح بیداد
* که یار این حرف پیش از مکتب آموخت
شعر کامل
جامی