لینک اشتراک گذاری
کپی شد
نزاری قهستانی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 451 : جانم فدایِ قاصدی کز دوست مکتوب آورد
غزل شمارهٔ 452 : تا عشق مرا گردِ خرابات برآورد
غزل شمارهٔ 453 : امروز که باده می توان خورد
غزل شمارهٔ 454 : مرا مادر به شیرِ عشق پرورد
غزل شمارهٔ 455 : دولتِ آن کس که ترکِ جاه بگیرد
غزل شمارهٔ 456 : در دهر کسی که یار گیرد
غزل شمارهٔ 457 : زمانه عهد و وفا عاقبت ز سر گیرد
غزل شمارهٔ 458 : مشتاق لقا روی نظر باز نگیرد
غزل شمارهٔ 459 : میانه بخت دلم گر کرانه یی گیرد
غزل شمارهٔ 460 : آتش عشق چو در سینه شرار اندازد
غزل شمارهٔ 461 : یارِ ما ولوله در عالمِ راز اندازد
غزل شمارهٔ 462 : دلی که پیشِ غم از صابری سپر سازد
غزل شمارهٔ 463 : آن ترک که با ما قدم از صدق و صفا زد
غزل شمارهٔ 464 : گر مرا دل نواز بنوازد
غزل شمارهٔ 465 : همین که چشم ز خوابِ خمار بر هم زد
غزل شمارهٔ 466 : خرد را که می ننگ و نامش بسوزد
غزل شمارهٔ 467 : دلم ز سوز جگر دم به دم بمی‌سوزد
غزل شمارهٔ 468 : مرا دلی ست که بر خویشتن بمی‌سوزد
غزل شمارهٔ 469 : هرکه در عشق چو ما از سر جان برخیزد
غزل شمارهٔ 470 : این چنین صورتی از خاک زمین برخیزد
غزل شمارهٔ 471 : این همه فتنه از آن سرو خرامان خیزد
غزل شمارهٔ 472 : کسی که هم چو من از پیش یار بگریزد
غزل شمارهٔ 473 : می به کسی ده که قدر می‌ بشناسد
غزل شمارهٔ 474 : نوبت پاس وصل تو بو که شبی به ما رسد
غزل شمارهٔ 475 : نه هیچ خلقم از اندوه یار می پرسد
غزل شمارهٔ 476 : چه محنت است که در عاشقی به ما نرسد
غزل شمارهٔ 477 : منتظرِ هدهدم تا ز سبا کی رسد
غزل شمارهٔ 478 : چشم بر راهم که جانان کی رسد
غزل شمارهٔ 479 : ایل چیِ بادِ صبا می رسد
غزل شمارهٔ 480 : من آزاد آمدم زان دوست کز دشمن بتر باشد

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* دی گله‌ای ز طره‌اش کردم و از سر فسوس
* گفت که این سیاه کج گوش به من نمی‌کند
شعر کامل
حافظ
* اگر چه مستی عشقم خراب کرد ولی
* اساس هستی من زان خراب آبادست
شعر کامل
حافظ
* مزن بلبل دم از نسرین که در خلوتگه رامین
* چو ویس دلستان باشد نشاید نام گل بردن
شعر کامل
خواجوی کرمانی