لینک اشتراک گذاری
کپی شد
نزاری قهستانی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 1 : پاکا منّزها متعالی مهیمنا
غزل شمارهٔ 2 : کاش که من بودمی هم ره باد صبا
غزل شمارهٔ 3 : به آب توبه فرو شستم آتش صهبا
غزل شمارهٔ 4 : همت مجنون نکرد جز به حبیب التجا
غزل شمارهٔ 5 : دانی چه مصلحت را بل غاغ شد بخارا
غزل شمارهٔ 6 : توبه بشکستند ما را برسرجمع آشکارا
غزل شمارهٔ 7 : چو عکس لعل تو بر دیده بگذرد ما را
غزل شمارهٔ 8 : چو به ترک تاز بردی دل مستمند ما را
غزل شمارهٔ 9 : نه کسی که باز پرسد ز فراق یار ما را
غزل شمارهٔ 10 : گر هیچ دلی داری دریاب دل مارا
غزل شمارهٔ 11 : به سرنمی شود از روی شاهدان ما را
غزل شمارهٔ 12 : چنان به روی خود آشفته کرده ای ما را
غزل شمارهٔ 13 : چیست کز من یاد نآید هیچش آن محبوب را
غزل شمارهٔ 14 : از من چه شد که یاد نیامد حبیب را
غزل شمارهٔ 15 : عیبم مکن که دوست ندارم رقیب را
غزل شمارهٔ 16 : رفتم و دریافتم پیر خرابات را
غزل شمارهٔ 17 : برخیز ساقیا بده آب حیات را
غزل شمارهٔ 18 : دیر شد تا دوست می دارم ترا
غزل شمارهٔ 19 : گر تو نگویی به من من به که دانم ترا
غزل شمارهٔ 20 : ای با جفا در ساخته با ما نمی سازی چرا
غزل شمارهٔ 21 : شمع ما برخاست بنشان ای پسر مصباح را
غزل شمارهٔ 22 : از دست بدادم دل شوریده خود را
غزل شمارهٔ 23 : تشنه ام ساقی بیاور کاس را
غزل شمارهٔ 24 : ساقی ز بامداد روان کن کئوس را
غزل شمارهٔ 25 : ره نباشد در حریم عشق هر اوباش را
غزل شمارهٔ 26 : ای پیک مشتاقان بگو این بی دل مشتاق را
غزل شمارهٔ 27 : در عشق اعتبار منه صلح و جنگ را
غزل شمارهٔ 28 : ساقی بیار از بامداد آن آب آتش رنگ را
غزل شمارهٔ 29 : عشق پیدا می کند تنها مرا
غزل شمارهٔ 30 : مگر حبیب کند چاره عن قریب مرا

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* ز آسمان بگذرم ار بر منت افتد نظری
* ذره تا مهر نبیند به ثریا نرسد
شعر کامل
سعدی
* با دوست کنج فقر بهشتست و بوستان
* بی دوست خاک بر سر جاه و توانگری
شعر کامل
سعدی
* نماز شام قیامت به هوش بازآید
* کسی که خورده بود می ز بامداد الست
شعر کامل
سعدی