لینک اشتراک گذاری
کپی شد
صائب تبریزی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 3271 : چون ز می صفحه رخسار تو گلگون گردد
غزل شمارهٔ 3272 : گر چنین خون دل ازان طره مشکین گردد
غزل شمارهٔ 3273 : گر چنین خون دل ازان طره مشکین گردد
غزل شمارهٔ 3274 : منحرف از نگه آن قبله ابرو گردد
غزل شمارهٔ 3275 : از نظر بازی من چشم سخنگو گردد
غزل شمارهٔ 3276 : وقت ارباب دل آشفته به مویی گردد
غزل شمارهٔ 3277 : عقده چون وقت رسد عقده گشا می گردد
غزل شمارهٔ 3278 : هرکه تسلیم به فرمان قضا می گردد
غزل شمارهٔ 3279 : دولت حسن ز خط زیر و زبر می گردد
غزل شمارهٔ 3280 : دل هرکس که مقید به هوس می گردد
غزل شمارهٔ 3281 : سر ارباب جدل خرج زبان می گردد
غزل شمارهٔ 3282 : راست آزرده کی از زخم زبان می گردد؟
غزل شمارهٔ 3283 : دیدنت باعث سرسبزی جان می گردد
غزل شمارهٔ 3284 : آدمی پیر چو شد حرص جوان می گردد
غزل شمارهٔ 3285 : اشک دریادل ما گرد جهان می گردد
غزل شمارهٔ 3286 : صبر در عشق ز دلها سفری می گردد
غزل شمارهٔ 3287 : کوه در بادیه شوق کمر می بندد
غزل شمارهٔ 3288 : غنچه باغ حیا سر به گریبان خندد
غزل شمارهٔ 3289 : دل سنگین ترا هر که به انصاف آرد
غزل شمارهٔ 3290 : کلفت از سینه می ناب برون می آرد
غزل شمارهٔ 3291 : تیغ سیراب تو فیض دم عیسی دارد
غزل شمارهٔ 3292 : چهره ات رنگ ز گلدسته مینا دارد
غزل شمارهٔ 3293 : دل آسوده طمع هر که ز دنیا دارد
غزل شمارهٔ 3294 : می در آن لعل گهربار تماشا دارد
غزل شمارهٔ 3295 : عاشق از طعنه اغیار چه پروا دارد؟
غزل شمارهٔ 3296 : از ترشرویی ما خاک چه پروا دارد؟
غزل شمارهٔ 3297 : آه عشاق سینه روز اثرها دارد
غزل شمارهٔ 3298 : چشم پرکار تو در پرده بیانها دارد
غزل شمارهٔ 3299 : مرهم زخم مرا شور محبت دارد
غزل شمارهٔ 3300 : سالک از منزل نزدیک شکایت دارد

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* آن نفسی که باخودی یار چو خار آیدت
* وان نفسی که بیخودی یار چه کار آیدت
شعر کامل
مولوی
* عیبجو دلدادگان را سرزنش ها میکند
* وای اگر با او کند دل آنچه با ما میکند
شعر کامل
رهی معیری
* بر سر کوی تو غوغای قیامت می بود
* گر شکست دل عشاق صدایی می داشت
شعر کامل
صائب تبریزی