لینک اشتراک گذاری
کپی شد
صائب تبریزی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 5671 : جز غبار از سفر خاک چه حاصل کردیم
غزل شمارهٔ 5672 : خط به اوراق جهان، دیده و نادیده زدیم
غزل شمارهٔ 5673 : صبح در خواب عدم بود که بیدار شدیم
غزل شمارهٔ 5674 : گر چه از وعده احسان فلک پیر شدیم
غزل شمارهٔ 5675 : خواب سنگینی از افسانه غفلت داریم
غزل شمارهٔ 5676 : چشم امید به مژگان تر خود داریم
غزل شمارهٔ 5677 : گر چه از طول امل پا به سلاسل داریم
غزل شمارهٔ 5678 : هر چه احسان تو داده است به ما آن داریم
غزل شمارهٔ 5679 : گر چه پیریم تمنای جوانی داریم
غزل شمارهٔ 5680 : ما لب خشک قناعت لب نان می دانیم
غزل شمارهٔ 5681 : خیز جان در ره صاحب نفسی افشانیم
غزل شمارهٔ 5682 : چند در پرده دل باده گلنار زنیم
غزل شمارهٔ 5683 : دل به این عمر سبکسیر چرا شاد کنیم
غزل شمارهٔ 5684 : چه قدر سرخوشی از باده انگور کنیم
غزل شمارهٔ 5685 : پیش دل شرح زر و گوهر دنیا چه کنیم
غزل شمارهٔ 5686 : عشق کو تا (به) نم اشک نظر تازه کنیم
غزل شمارهٔ 5687 : نوبهارست بیا روی به میخانه کنیم
غزل شمارهٔ 5688 : روزگاری است ز دل نقش خودی می شویم
غزل شمارهٔ 5689 : ما نه زان بیخبرانیم که هشیار شویم
غزل شمارهٔ 5690 : مختلف چند ازین پرده نیرنگ شویم
غزل شمارهٔ 5691 : آنقدر عقل نداریم که فرزانه شویم
غزل شمارهٔ 5692 : چه خیال است که دیوانه و شیدا نشویم؟
غزل شمارهٔ 5693 : گذشت عمر سبکرو به خورد و خواب تمام
غزل شمارهٔ 5694 : به حرف پوچ مرا عمر شد تباه تمام
غزل شمارهٔ 5695 : به حرف و صوت ز بوس و کنار ساخته ام
غزل شمارهٔ 5696 : چه غوطه ها که درین بحر پر خطر زده ام
غزل شمارهٔ 5697 : چو شانه مهر به لب با دو صد زبان زده ام
غزل شمارهٔ 5698 : سبک به چشم تو از شیوه وفا شده ام
غزل شمارهٔ 5699 : برون نیامده از برگ بی ثمر شده ام
غزل شمارهٔ 5700 : چو بید اگر چه درین باغ بی بر آمده ام

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* بگذشت مه روزه عید آمد و عید آمد
* بگذشت شب هجران معشوق پدید آمد
شعر کامل
مولوی
* ساقی بیا که هاتف غیبم به مژده گفت
* با درد صبر کن که دوا می‌فرستمت
شعر کامل
حافظ
* گر مزاج نخل و نحل از لطف او یابد مدد
* نیش او پر نوش گردد خار آن خرما شود
شعر کامل
سلمان ساوجی