لینک اشتراک گذاری
کپی شد
صائب تبریزی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 1861 : رویی کز او نریخته است آبرو کجاست؟
غزل شمارهٔ 1862 : شد مدتی که خشت سر خم کتاب ماست
غزل شمارهٔ 1863 : فتح و ظفر ز خودشکنی زیر دست ماست
غزل شمارهٔ 1864 : کی جام باده در خور کام و زبان ماست؟
غزل شمارهٔ 1865 : صبح گشاده رو در دولتسرای ماست
غزل شمارهٔ 1866 : در عین بحر، گوشه نشین را کناره هاست
غزل شمارهٔ 1867 : آتش کباب کرده یاقوت آن لب است
غزل شمارهٔ 1868 : باد بهار سلسله جنبان صحبت است
غزل شمارهٔ 1869 : درد دلم ز پرسش ارباب عادت است
غزل شمارهٔ 1870 : بیداری سیاه دلان عین غفلت است
غزل شمارهٔ 1871 : آن خال لب ستاره صبح قیامت است
غزل شمارهٔ 1872 : هشیار زیستن نه ز قانون حکمت است
غزل شمارهٔ 1873 : پوشیدن نظر ز جهان عین حکمت است
غزل شمارهٔ 1874 : خاطر چو خرم است به صهبا چه حاجت است؟
غزل شمارهٔ 1875 : روی ترا به زلف معنبر چه حاجت است؟
غزل شمارهٔ 1876 : با چهره شکفته گلستان چه حاجت است؟
غزل شمارهٔ 1877 : از آه، حسن را خطر بی نهایت است
غزل شمارهٔ 1878 : تازه است دایم از سیهی داغ عندلیب
غزل شمارهٔ 1879 : آن بلبلم که باغ و بهارم دل خودست
غزل شمارهٔ 1880 : دستی که ریزشی نکند شاخ بی برست
غزل شمارهٔ 1881 : در بحر شعر، خامشی از لاف بهترست
غزل شمارهٔ 1882 : خال لب تو داغ دل آب کوثرست
غزل شمارهٔ 1883 : پرواز من به بال و پر تیغ و خنجرست
غزل شمارهٔ 1884 : آن را که در وطن لب نانی میسرست
غزل شمارهٔ 1885 : سرچشمه نشاط دل پاک گوهرست
غزل شمارهٔ 1886 : مردن به درد عشق به دنیا برابرست
غزل شمارهٔ 1887 : ما را کلاه فقر به افسر برابرست
غزل شمارهٔ 1888 : دیوانه خموش به عاقل برابرست
غزل شمارهٔ 1889 : آزادگی به سلطنت جم برابرست
غزل شمارهٔ 1890 : زلف معنبر تو به صد جان برابرست

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* عاشقانت سوی تو تحفه اگر جان آرند
* به سر تو که همی زیره به کرمان آرند
شعر کامل
سنایی
* بجز از نرگس پرخواب و رخ چون خور او
* تو مپندار که از خواب و خورم یاد آمد
شعر کامل
خواجوی کرمانی
* با زهر چشم خنده هم آغوش کرده ای
* بادام تلخ را چه شکرپوش کرده ای؟
شعر کامل
صائب تبریزی