لینک اشتراک گذاری
کپی شد
امیرخسرو دهلوی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 751 : هر کسی گاه جوانی تگ و پویی دارد
غزل شمارهٔ 752 : چشم گردنده او با همه کس می گردد
غزل شمارهٔ 753 : ای که از خاک درت دیده منور گردد
غزل شمارهٔ 754 : هر کسی سبزه و صحرا و گلستان خواهد
غزل شمارهٔ 755 : سرو در باغ اگر همچو تو موزون خیزد
غزل شمارهٔ 756 : زلف تو زان گره سخت که بر جانم زد
غزل شمارهٔ 757 : من به یار خود و اغیار به خود می پیچد
غزل شمارهٔ 758 : نشدش دل که دمی پهلوی ما بنشیند
غزل شمارهٔ 759 : اگر آن شاه دمی پیش گدا بنشیند
غزل شمارهٔ 760 : به سر من اگر آن طرفه پسر باز آید
غزل شمارهٔ 761 : نه به بالای خوشت سرو خرامان روید
غزل شمارهٔ 762 : شب مرا در جگر سوخته مهمانی بود
غزل شمارهٔ 763 : وقتی آن کافر بی رحم از آن من بود
غزل شمارهٔ 764 : دوش در خواب مرا بابت خودکاری بود
غزل شمارهٔ 765 : باز عشق تو مرا مژده رسوایی داد
غزل شمارهٔ 766 : دوش آتش زدی و گریه مرا یاری داد
غزل شمارهٔ 767 : چشم مست تو که دی بر من بیتاب افتاد
غزل شمارهٔ 768 : آن عزیزان که همه شب به دل من گردند
غزل شمارهٔ 769 : جان فدای پسرانی که نکورو باشند
غزل شمارهٔ 770 : یار زیبای مرا باز به من بنمایید
غزل شمارهٔ 771 : باز با خویش گهی هم سخنش خواهم دید
غزل شمارهٔ 772 : یار باز آمد و بوی گل و ریحان آورد
غزل شمارهٔ 773 : خم زلف تو که زنجیر جنون می خوانند
غزل شمارهٔ 774 : منم امروز حدیث تو و مهمانی چند
غزل شمارهٔ 775 : باز بوی گل مرا دیوانه کرد
غزل شمارهٔ 776 : باز یاد آن شبم دیوانه کرد
غزل شمارهٔ 777 : باز زهره مطربی آغاز کرد
غزل شمارهٔ 778 : روی خوبت آفت جانی نمود
غزل شمارهٔ 779 : صبح چون از روی مشرق رو نمود
غزل شمارهٔ 780 : ابروی مانند ماهش بنگرید

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* قرب نیکان را نمی باشد سرایت در بدان
* کز شکر شیرین نگردد چون بود بادام تلخ
شعر کامل
صائب تبریزی
* پیری اگر چه گوهر دندان ز من گرفت
* شادم که بی نیاز مرا از خلال کرد
شعر کامل
صائب تبریزی
* وصال با من خونین جگر چه خواهد کرد؟
* به تلخکامی دریا شکر چه خواهد کرد؟
شعر کامل
صائب تبریزی