لینک اشتراک گذاری
کپی شد
امیرخسرو دهلوی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 811 : هر که به دنباله کامی بود
غزل شمارهٔ 812 : گل به تماشای چمن می رود
غزل شمارهٔ 813 : عشق تو هر لحظه فزون می شود
غزل شمارهٔ 814 : گر جام غم فرستی، نوشم که غم نباشد
غزل شمارهٔ 815 : سروی چو قامت تو در بوستان نباشد
غزل شمارهٔ 816 : من دلبری ندیدم کش زین نهاد باشد
غزل شمارهٔ 817 : چندان که یار ما را در حسن ناز باشد
غزل شمارهٔ 818 : ما را ز کوی جانان عزم سفر نباشد
غزل شمارهٔ 819 : در شهر فتنه ای شد، می دانم از که باشد
غزل شمارهٔ 820 : هر لحظه چشم شوخت ناز دگر فروشد
غزل شمارهٔ 821 : بر آسمان پریوش چون ماه ما برآید
غزل شمارهٔ 822 : چون بینم اینکه رویت در چشم دیگر آید
غزل شمارهٔ 823 : هر بار کان پریوش در کوی من در آید
غزل شمارهٔ 824 : امروز چیست کز در جانان برون نیامد؟
غزل شمارهٔ 825 : گر بر عذار سیمین زلفش دوتو نماند
غزل شمارهٔ 826 : دل شد ز دست ما را با یار ما که گوید؟
غزل شمارهٔ 827 : مستان چشم اویم از ما خمار ناید
غزل شمارهٔ 828 : چشم ز دوری تو دور از تو خون فشاند
غزل شمارهٔ 829 : زلفت که هر خم از وی در شانه می نگنجد
غزل شمارهٔ 830 : دل بی رخ تو صورت جان را نمی شناسد
غزل شمارهٔ 831 : زین پیشتر چنین دلت از سنگ و رو نبود
غزل شمارهٔ 832 : عهدی که بود با منت، آن گوییا نبود
غزل شمارهٔ 833 : دی مست بوده ام که ز خویشم خبر نبود
غزل شمارهٔ 834 : یاری که بر جدایی اویم گمان نبود
غزل شمارهٔ 835 : دی زخم ناخنش به رخ چمن سمن چه بود؟
غزل شمارهٔ 836 : یارب، چه بود امشب و مهمان من که بود؟
غزل شمارهٔ 837 : یارب که دوش غایب من خانه که بود؟
غزل شمارهٔ 838 : آن دل که دایمش سر بستان و باغ بود
غزل شمارهٔ 839 : اهل خرد که از همه عالم بریده اند
غزل شمارهٔ 840 : یاران که زخم تیر بلایت چشیده اند

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* سلطان صفت همی‌رود و صد هزار دل
* با او چنان که در پی سلطان رود سپاه
شعر کامل
سعدی
* ز شوق نرگس مست بلندبالایی
* چو لاله با قدح افتاده بر لب جویم
شعر کامل
حافظ
* ترسم کز این چمن نبری آستین گل
* کز گلشنش تحمل خاری نمی‌کنی
شعر کامل
حافظ