لینک اشتراک گذاری
کپی شد
فیض کاشانی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 361 : این دل سرگشته خود را جستجو کی میکند
غزل شمارهٔ 362 : اهل معنی همه جان هم و جانان همند
غزل شمارهٔ 363 : این فقیهان که بظاهر همه اخوان همند
غزل شمارهٔ 364 : خوش آنکه کشتگان غمش را ندا کنند
غزل شمارهٔ 365 : شاهدان گر جلوه بر ایمان کنند
غزل شمارهٔ 366 : دل عالم حسن تو کی رنج و تعب بیند
غزل شمارهٔ 367 : آنان که ره عالم ارواح بپویند
غزل شمارهٔ 368 : یار را با تو کار خواهد بود
غزل شمارهٔ 369 : غم فراق تو ای دوست بی‌شمار بود
غزل شمارهٔ 370 : بی تو یکدم نمی‌توانم بود
غزل شمارهٔ 371 : سر چو بی عشقست ننک جان بود
غزل شمارهٔ 372 : تا چند بزنجیر خرد بند توان بود
غزل شمارهٔ 373 : چون غم غم عشق تو بود زار توان بود
غزل شمارهٔ 374 : عید است و هرکس از غلط غیری گرفته یار خود
غزل شمارهٔ 375 : در سر بوالهوس نگر چون شر و شور میرود
غزل شمارهٔ 376 : در سر شوریده سودا میرود
غزل شمارهٔ 377 : چون سخن از دلبر ما میرود
غزل شمارهٔ 378 : هر کجا آن ماه سیما میرود
غزل شمارهٔ 379 : زنده دل از چه رو بدن عالم نور میرود
غزل شمارهٔ 380 : زحمت مکش طبیب که این تب نمیرود
غزل شمارهٔ 381 : اگر سوی شام ار بری میرود
غزل شمارهٔ 382 : کجا میرود روح و کی میرود
غزل شمارهٔ 383 : بر درگه تو حاجت خلقان روا شود
غزل شمارهٔ 384 : من در او میزنم امروز، باشد وا شود
غزل شمارهٔ 385 : ای خوش آن صبحی که چشمم بر جمالت وا شود
غزل شمارهٔ 386 : رخ برافروزی دل من شعله اخگر شود
غزل شمارهٔ 387 : تا بکی این نفس کافر کیش کافرتر شود
غزل شمارهٔ 388 : بتاب عارض تا مهر جان بهار شود
غزل شمارهٔ 389 : دل بستم اندر مهر او تا او برای من شود
غزل شمارهٔ 390 : یار اگر آشنا شود چه شود

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* دست فلک ز کارم وقتی گره گشاید
* کز یکدیگر گشایی زلف گره گشا را
شعر کامل
فروغی بسطامی
* مردم آخر همه مردند ز بیماری دل
* به امیدی که تو را بر سر بیمار آرند
شعر کامل
فروغی بسطامی
* افشای راز خلوتیان خواست کرد شمع
* شکر خدا که سر دلش در زبان گرفت
شعر کامل
حافظ