لینک اشتراک گذاری
کپی شد
حزین لاهیجی_دیوانغزل ها
غزل شمارۀ 481 : کی از ما چشم صورت بین مردم حال می بیند؟
غزل شمارۀ 482 : کی صرفه ز ما خصم سبک سر به دغا برد؟
غزل شمارۀ 483 : نبود عجب که از دل ما شور شد بلند
غزل شمارۀ 484 : من از دل و دین باختگانم چه توان کرد؟
غزل شمارۀ 485 : ننگ در عشق و جنون نام مرا عالی کرد
غزل شمارۀ 486 : باد صبا فسانۀ زلف تو ساز کرد
غزل شمارۀ 487 : آب و رنگی به چمن فيض گلستان تو داد
غزل شمارۀ 488 : سبزه دور از تو، مغیلان به نظر می آید
غزل شمارۀ 489 : خرامد یار من مستانه هر راهی دچار آید
غزل شمارۀ 490 : خوشا دمی که مرا دیده از غبار برآید
غزل شمارۀ 491 : نسیم حالت آور، پای کوبان، تر دماغ آمد
غزل شمارۀ 492 : پیمانه، گرد کلفت صد ساله می برد
غزل شمارۀ 493 : بانگی به حریفان فرو رفته صبا زد
غزل شمارۀ 494 : کدامین آتشین رخسار گرم خودنمایی شد؟
غزل شمارۀ 495 : به سنگ حادثه خونم چو پایمال شود
غزل شمارۀ 496 : ز نخجیر دلیرم غمزۂ صیّاد می لرزد
غزل شمارۀ 497 : نه هر که طبل و علم ساخت سروری داند
غزل شمارۀ 498 : زاهد از حلقۀ ما چون دگران برخیزد
غزل شمارۀ 499 : بهار جلوه چون ره بر گلستان تو اندازد
غزل شمارۀ 500 : شراب اشک تلخم، چاشنی از نقل تر گیرد
غزل شمارۀ 501 : معشوق اگر میل وفا داشته باشد
غزل شمارۀ 502 : سحاب خامۀ من جز در خوشاب ندارد
غزل شمارۀ 503 : از آن بر گرد دنیا چشم عشرت کیش می گردد
غزل شمارۀ 504 : مباحث نظری مرد داد می خواهد
غزل شمارۀ 505 : دارم از عشق و جنون سلسله جنبانی چند
غزل شمارۀ 506 : زد آتش در دلم چون شمع، دیدار این چنین باید
غزل شمارۀ 507 : موج حیات از آن گل رخساره نگسلد
غزل شمارۀ 508 : در خاره، خدنگ نگهت کار نماید
غزل شمارۀ 509 : رهرو وادی عشق، آبله پا می باید
غزل شمارۀ 510 : عیش ار به دل آبله ناکم گذرانند

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* نباید روشنی بردن به شب زین پس که بی آتش
* ز لاله دشت پر شمعست و از گل باغ پر شعله
شعر کامل
فرخی سیستانی
* بس که زاهد به ریا سبحۀ صد دانه شمرد
* در همه شهر بدین شیوه شد انگشت نما
شعر کامل
جامی
* گه میان چشم نیلوفر زبانه بر زند
* گاه دودش گرد او چون برگ نیلوفر شود
شعر کامل
فرخی سیستانی