لینک اشتراک گذاری
کپی شد
حزین لاهیجی_دیوانغزل ها
غزل شمارۀ 511 : مردان نظر از نرگس فتّان تویابند
غزل شمارۀ 512 : من چشمم و عالم همه خار است ببینید
غزل شمارۀ 513 : خمارین نرگسش، می در رگ خمّار نگذارد
غزل شمارۀ 514 : سبک از جا رود، هر کس که با ما یار می گردد
غزل شمارۀ 515 : خوش آنکه یار، کله گوشۀ وفا شکند
غزل شمارۀ 516 : چون شمع ز خود گرم شتابم به دمی چند
غزل شمارۀ 517 : ز مرد کار، دل روزگار می لرزد
غزل شمارۀ 518 : ازین دهشت که هجرانی مبادا در کمین باشد
غزل شمارۀ 519 : تبسّم شرمگین زان غنچۀ خودکام می بارد
غزل شمارۀ 520 : فسانۀ شب غم را چراغ می فهمد
غزل شمارۀ 521 : خورشید بندۀ توست، اقرار می نماید
غزل شمارۀ 522 : از کارگاه نسبت، هرکس لباس پوشد
غزل شمارۀ 523 : نشد شبی که میِ خونم از سبو نچکد
غزل شمارۀ 524 : سپهر سفله پرور در شکستم راحتی یابد
غزل شمارۀ 525 : بد آموز وفا کی قدر ناز یار می داند؟
غزل شمارۀ 526 : دستان زن عشرتکده، فریاد نداند
غزل شمارۀ 527 : به سینه چون مژۀ او سنان بجنباند
غزل شمارۀ 528 : خمش ز خوی تو عاشق بود زبانش و لرزد
غزل شمارۀ 529 : از یاد شکّر خنده اش، تلخیّ هجران شد لذيذ
غزل شمارۀ 530 : اثر چون نیست در فریاد ما، پاس نفس بهتر
غزل شمارۀ 531 : در حضرت شاهان، دل گمراه نگهدار
غزل شمارۀ 532 : برکف، دل سی پارۂ عشّاق نگهدار
غزل شمارۀ 533 : کام طمع ز لذّت دنیا نگاه دار
غزل شمارۀ 534 : ای دل، به ناله از جگر خاره خون برآر
غزل شمارۀ 535 : ای صبا نکته ای از لعل شکربار بیار
غزل شمارۀ 536 : ای دل همه لافی سخن حوصله بگذار
غزل شمارۀ 537 : بی تو در پیرهن ناميه، خار است بهار
غزل شمارۀ 538 : سبز شد خطّ لب یار، بهار است بهار
غزل شمارۀ 539 : هر سو به جلوه بردی، صبر و قرار دیگر
غزل شمارۀ 540 : من خراباتیم ای شوخ، مرا یار مگیر

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* آدمی مخفیست در زیر زبان
* این زبان پرده‌ست بر درگاه جان
شعر کامل
مولوی
* شکنج زلف سیاه تو بر سمن چو خوشست
* دمیده سنبلت از برک نسترن چه خوشست
شعر کامل
خواجوی کرمانی
* شربت قند و گلاب از لب یارم فرمود
* نرگس او که طبیب دل بیمار من است
شعر کامل
حافظ