لینک اشتراک گذاری
کپی شد
جامی_دیوانغزل ها
غزل شمارۀ 541 : مرا به کوی تو خواهم که خانه ای باشد
غزل شمارۀ 542 : خوش آنکه وصال تو میسّر شده باشد
غزل شمارۀ 543 : ساقی بیا که میکده را فتح باب شد
غزل شمارۀ 544 : چون بُرید از تن رگ جان آه دل آهسته شد
غزل شمارۀ 545 : دل با خیال آن لب میگون ز دست شد
غزل شمارۀ 546 : ز طاق ابروی تو پشت طاقتم خم شد
غزل شمارۀ 547 : تا دامن آن تازه گل از دست برون شد
غزل شمارۀ 548 : ساقیا اطراف باغ از سبزۀ تر تازه شد
غزل شمارۀ 549 : تا دلم را پا در آن کو بسته شد
غزل شمارۀ 550 : باز خون دلم از دیده روان خواهد شد
غزل شمارۀ 551 : کدام سرکه برین آستانه خاک نشد
غزل شمارۀ 552 : محتسب جمعیّت رندان چو دید آشفته شد
غزل شمارۀ 553 : به توبه شیخ مهوّس مرا موسوس شد
غزل شمارۀ 554 : اگر از عشق همراهی نباشد
غزل شمارۀ 555 : باده چون بی غش و ساقی چو پری وش باشد
غزل شمارۀ 556 : سفر خوشست اگر یار همسفر باشد
غزل شمارۀ 557 : برهنگان چمن باز سبزپوش شدند
غزل شمارۀ 558 : گر روی بی تو مرا داغ جگر تازه شود
غزل شمارۀ 559 : دی چو به بوستان ترا جا به کنار آب شد
غزل شمارۀ 560 : دل خون و جگر پر خون، بارِ دگرم شب شد
غزل شمارۀ 561 : رخ نمودی صفا همین باشد
غزل شمارۀ 562 : دل باز سراسیمۀ سیمین ذقنی شد
غزل شمارۀ 563 : چو لب به کوزه نهی کوزۀ نبات شود
غزل شمارۀ 564 : به عزم گشت چو آن نازنین سوار شود
غزل شمارۀ 565 : مهر جمالش از دلِ ویرانه کی شود
غزل شمارۀ 566 : زان پیشتر که میکده از ما تهی شود
غزل شمارۀ 567 : هیچ گه بینم که آن مه مهربان من شود
غزل شمارۀ 568 : جرمی که رَخت مابه حریم فنا کشد
غزل شمارۀ 569 : طبع هر دم سوی خوبان وفاکیش کشد
غزل شمارۀ 570 : گرنه یار از زلف برقع پیش روی خود کشد

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* مرا بر هر زمین کز دیده اشک لاله گون آید
* دمد زآنجا گُل حسرت وز آن گُل بوی خون آید
شعر کامل
جامی
* ملامت من مسکین کسی کند که نداند
* که عشق تا به چه حدست و حسن تا به چه غایت
شعر کامل
سعدی
* نان جو بر سفره ما گر نباشد، گو مباش
* نعمتی همچون زبان گندمین داریم ما
شعر کامل
صائب تبریزی