لینک اشتراک گذاری
کپی شد
خاقانی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 151 : روی تو را در رکاب شمس و قمر می‌رود
غزل شمارهٔ 152 : دل سکهٔ عشق می نگرداند
غزل شمارهٔ 153 : تا مرا عشق یار غار افتاد
غزل شمارهٔ 154 : دلبر آن به که کسش نشناسد
غزل شمارهٔ 155 : نقش تو خیال برنتابد
غزل شمارهٔ 156 : روی تو چون نوبهار جلوه‌گری می‌کند
غزل شمارهٔ 157 : زین وجودت به جان خلاص دهند
غزل شمارهٔ 158 : روزم به نیابت شب آمد
غزل شمارهٔ 159 : ماه را با نور رویش بیش مقداری نماند
غزل شمارهٔ 160 : ز خوبان جز جفاکاری نیاید
غزل شمارهٔ 161 : خار غم تو گل طرب دارد
غزل شمارهٔ 162 : زهر با یاد تو شکر گردد
غزل شمارهٔ 163 : عشقت چو درآمد ز دلم صبر بدر شد
غزل شمارهٔ 164 : آن را که غم‌گسار تو باشی چه غم خورد
غزل شمارهٔ 165 : آنچه تو کردی بتا نه شرط وفا بود
غزل شمارهٔ 166 : رخ به زلف سیاه می‌پوشد
غزل شمارهٔ 167 : آواز حسنت ای جان هفت آسمان بگیرد
غزل شمارهٔ 168 : آنچه عشق دوست با من می‌کند
غزل شمارهٔ 169 : مرد که با عشق دست در کمر آید
غزل شمارهٔ 170 : عشق تو اندر دلم شاخ کنون می‌زند
غزل شمارهٔ 171 : نی دست من به شاخ وصال تو بر رسید
غزل شمارهٔ 172 : این عشق آتشینم دود از جهان برآرد
غزل شمارهٔ 173 : دلم ز هوای تو بر نمی‌گردد
غزل شمارهٔ 174 : صبح چون جیب آسمان بگشاد
غزل شمارهٔ 175 : آن دم که صبح بینش من بال برگشاد
غزل شمارهٔ 176 : زان بخششی که بر در عالم شد
غزل شمارهٔ 177 : آباد بر آن شب که شب وصلت ما بود
غزل شمارهٔ 178 : عافیت کس نشان دهد؟ ندهد
غزل شمارهٔ 179 : دل از گیتی وفاجویی ندارد
غزل شمارهٔ 180 : دل جام جام، زهر غمان هر زمان کشد

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* زمین هفت کشور مرا گشت راست
* دلم یافت از بخت چیزی که خواست
شعر کامل
فردوسی
* ساقی سیم ساق من گر همه درد می‌دهد
* کیست که تن چو جام می جمله دهن نمی‌کند
شعر کامل
حافظ
* ترسم کز این چمن نبری آستین گل
* کز گلشنش تحمل خاری نمی‌کنی
شعر کامل
حافظ