لینک اشتراک گذاری
کپی شد
خاقانی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 211 : از دو عالم دامن جان درکشم هر صبح‌دم
غزل شمارهٔ 212 : کو صبح که بار شب کشیدم
غزل شمارهٔ 213 : نه رای آنکه ز عشق تو روی برتابم
غزل شمارهٔ 214 : از دهر غدر پیشه وفائی نیافتم
غزل شمارهٔ 215 : از گشت چرخ کار به سامان نیافتم
غزل شمارهٔ 216 : بر سریر نیاز می‌غلطم
غزل شمارهٔ 217 : با بخت در عتابم و با روزگار هم
غزل شمارهٔ 218 : در سایهٔ غم شکست روزم
غزل شمارهٔ 219 : در سینه نفس چنان شکستم
غزل شمارهٔ 220 : ز خاک پاشی در دستخون فروماندیم
غزل شمارهٔ 221 : گر به عیار کسان از همه کس کمتریم
غزل شمارهٔ 222 : تا چند ستم رسیده باشم
غزل شمارهٔ 223 : نماند اهل رنگی که من داشتم
غزل شمارهٔ 224 : از هستی خود که یاد دارم
غزل شمارهٔ 225 : گرچه به دست کرشمهٔ تو اسیرم
غزل شمارهٔ 226 : منم آن کز طرب غمین باشم
غزل شمارهٔ 227 : دردی که مرا هست به مرهم نفروشم
غزل شمارهٔ 228 : خون دلم مخور که غمان تو می‌خورم
غزل شمارهٔ 229 : ما از عراق جان غم آلود می‌بریم
غزل شمارهٔ 230 : الصبوح ای دل که ما بزم قلندر ساختیم
غزل شمارهٔ 231 : به کوی عشق تو جان در میان راه نهم
غزل شمارهٔ 232 : ای قوم الغیاث که کار اوفتاده‌ایم
غزل شمارهٔ 233 : یک نظر دوش از شکنج زلف او دزدیده‌ام
غزل شمارهٔ 234 : دل بشد از دست دوست را به چه جویم
غزل شمارهٔ 235 : زنگ دل از آب روی شستیم
غزل شمارهٔ 236 : این خود چه صورت است که من پای‌بست اویم
غزل شمارهٔ 237 : گفتم آه آتشین بس کن، نه من خاک توام
غزل شمارهٔ 238 : نام تو چون بر زبان می‌آیدم
غزل شمارهٔ 239 : از تف دل آتشین دهانم
غزل شمارهٔ 240 : کفر است راز عشقت پنهان چرا ندارم

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* کلک مشکین تو روزی که ز ما یاد کند
* ببرد اجر دو صد بنده که آزاد کند
شعر کامل
حافظ
* ثناگوی تو باشد هر گیاهی
* اگر سرچشمه زاینده باشی
شعر کامل
صائب تبریزی
* منت سدره و طوبی ز پی سایه مکش
* که چو خوش بنگری ای سرو روان این همه نیست
شعر کامل
حافظ