لینک اشتراک گذاری
کپی شد
خاقانی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 91 : دل پیش خیال تو صد دیده برافشاند
غزل شمارهٔ 92 : صد یک حسن تو نوبهار ندارد
غزل شمارهٔ 93 : تب دوشین در آن بت چون اثر کرد
غزل شمارهٔ 94 : هر تار ز مژگانش تیری دگر اندازد
غزل شمارهٔ 95 : عذر از که توان خواست که دلبر نپذیرد
غزل شمارهٔ 96 : عشق تو چون درآید شور از جهان برآید
غزل شمارهٔ 97 : عشق تو به گرد هر که برگردد
غزل شمارهٔ 98 : آن زمان کو زلف را سر می‌برد
غزل شمارهٔ 99 : سر نیست کز تو بر سر خنجر نمی‌شود
غزل شمارهٔ 100 : هر زمانی بر دلم باری رسد
غزل شمارهٔ 101 : عشاق بجز یار سر انداز نخواهند
غزل شمارهٔ 102 : نگارینا به صحرا رو که صحرا حله می‌پوشد
غزل شمارهٔ 103 : عشق تو به هر دلی فرو ناید
غزل شمارهٔ 104 : فروغ جمالت نظر برنتابد
غزل شمارهٔ 105 : خوی او از خام‌کاری کم نکرد
غزل شمارهٔ 106 : ذره نماید آفتاب ار به جمال تو رسد
غزل شمارهٔ 107 : حاشا که مرا جز تو در دیده کسی باشد
غزل شمارهٔ 108 : با یاد تو زهر بر شکر خندد
غزل شمارهٔ 109 : جانا لب تو پیش‌کش از ما چه ستاند
غزل شمارهٔ 110 : مهر تو بر دیگران نتوان نهاد
غزل شمارهٔ 111 : پردهٔ نو ساخت عشق، زخمهٔ نو در فزود
غزل شمارهٔ 112 : مرا وصلت به جانی برنیاید
غزل شمارهٔ 113 : دل که در دام تو افتاد غم جان نبرد
غزل شمارهٔ 114 : دل زخم تو را سپر ندارد
غزل شمارهٔ 115 : بوسه گه آسمان نعل سمند تو باد
غزل شمارهٔ 116 : با کفر زلفت ای جان ایمان چه کار دارد
غزل شمارهٔ 117 : آوازهٔ جمالت چون از جهان برآمد
غزل شمارهٔ 118 : وصل تو به وهم در نمی‌آید
غزل شمارهٔ 119 : چشم ما بر دوخت عشق و پردهٔ ما بردرید
غزل شمارهٔ 120 : دوست مرا رطل عشق تا خط بغداد داد

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* حذر کنید ز باران دیده سعدی
* که قطره سیل شود چون به یک دگر پیوست
شعر کامل
سعدی
* به نام خداوند خورشید و ماه
* که او داد بر آفرین دستگاه
شعر کامل
فردوسی
* گر من آلوده دامنم چه عجب
* همه عالم گواه عصمت اوست
شعر کامل
حافظ