لینک اشتراک گذاری
کپی شد
مولوی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 751 : هر زمان کز غیب عشق یار ما خنجر کشد
غزل شمارهٔ 752 : هم دلم ره می‌نماید هم دلم ره می‌زند
غزل شمارهٔ 753 : هم لبان می‌فروشت باده را ارزان کند
غزل شمارهٔ 754 : می‌خرامد آفتاب خوبرویان ره کنید
غزل شمارهٔ 755 : شاه ما از جمله شاهان پیش بود و بیش بود
غزل شمارهٔ 756 : علتی باشد که آن اندر بهاران بد شود
غزل شمارهٔ 757 : وصف آن مخدوم می‌کن گر چه می‌رنجد حسود
غزل شمارهٔ 758 : دل من کار تو دارد گل و گلنار تو دارد
غزل شمارهٔ 759 : دل من رای تو دارد سر سودای تو دارد
غزل شمارهٔ 760 : خنک آن کس که چو ما شد همه تسلیم و رضا شد
غزل شمارهٔ 761 : چو سحرگاه ز گلشن مه عیار برآمد
غزل شمارهٔ 762 : بدرد مرده کفن را به سر گور برآید
غزل شمارهٔ 763 : خنک آن کس که چو ما شد همگی لطف و رضا شد
غزل شمارهٔ 764 : مشو ای دل تو دگرگون که دل یار بداند
غزل شمارهٔ 765 : هله نومید نباشی که تو را یار براند
غزل شمارهٔ 766 : خضری که عمر ز آبت بکشد دراز گردد
غزل شمارهٔ 767 : صنما جفا رها کن کرم این روا ندارد
غزل شمارهٔ 768 : چمنی که جمله گل‌ها به پناه او گریزد
غزل شمارهٔ 769 : چه توقفست زین پس همه کاروان روان شد
غزل شمارهٔ 770 : همه را بیازمودم ز تو خوشترم نیامد
غزل شمارهٔ 771 : هله عاشقان بکوشید که چو جسم و جان نماند
غزل شمارهٔ 772 : صنما سپاه عشقت به حصار دل درآمد
غزل شمارهٔ 773 : سحری چو شاه خوبان به وثاق ما درآمد
غزل شمارهٔ 774 : به میان دل خیال مه دلگشا درآمد
غزل شمارهٔ 775 : هله هش دار که در شهر دو سه طرارند
غزل شمارهٔ 776 : عاشقان بر درت از اشک چو باران کارند
غزل شمارهٔ 777 : ای خدایی که چو حاجات به تو برگیرند
غزل شمارهٔ 778 : از دلم صورت آن خوب ختن می‌نرود
غزل شمارهٔ 779 : همه خفتند و من دلشده را خواب نبرد
غزل شمارهٔ 780 : بر سر آتش تو سوختم و دود نکرد

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* بر سر هر شاخ گل مرغی خوش الحان و مرا
* مهر خاموشیست چون برگ شقایق بر زبان
شعر کامل
وحشی بافقی
* ز ترک تنگ چشمی مردمی صائب طمع دارم
* که تلخ افتاده چون بادام کوهی دیده تنگش
شعر کامل
صائب تبریزی
* جان فدای دهنش باد که در باغ نظر
* چمن آرای جهان خوشتر از این غنچه نبست
شعر کامل
حافظ