لینک اشتراک گذاری
کپی شد
مولوی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 781 : در دلم چون غمت ای سرو روان برخیزد
غزل شمارهٔ 782 : خبرت هست که در شهر شکر ارزان شد
غزل شمارهٔ 783 : ای دریغا که حریفان همه سر بنهادند
غزل شمارهٔ 784 : عید بگذشت و همه خلق سوی کار شدند
غزل شمارهٔ 785 : ما نه زان محتشمانیم که ساغر گیرند
غزل شمارهٔ 786 : آنک عکس رخ او راه ثریا بزند
غزل شمارهٔ 787 : آنچ روی تو کند نور رخ خور نکند
غزل شمارهٔ 788 : آه کان طوطی دل بی‌شکرستان چه کند
غزل شمارهٔ 789 : از دلم صورت آن خوب ختن می‌نرود
غزل شمارهٔ 790 : واقف سرمد تا مدرسه عشق گشود
غزل شمارهٔ 791 : این کبوتربچه هم عزم هوا کرد و پرید
غزل شمارهٔ 792 : هله پیوسته سرت سبز و لبت خندان باد
غزل شمارهٔ 793 : هست مستی که مرا جانب میخانه برد
غزل شمارهٔ 794 : هر کی از حلقه ما جای دگر بگریزد
غزل شمارهٔ 795 : وقت آن شد که ز خورشید ضیایی برسد
غزل شمارهٔ 796 : وای آن دل که بدو از تو نشانی نرسد
غزل شمارهٔ 797 : ز اول روز که مخموری مستان باشد
غزل شمارهٔ 798 : ننگ عالم شدن از بهر تو ننگی نبود
غزل شمارهٔ 799 : سفره کهنه کجا درخور نان تو بود
غزل شمارهٔ 800 : گر نخسبی ز تواضع شبکی جان چه شود
غزل شمارهٔ 801 : عشرتی هست در این گوشه غنیمت دارید
غزل شمارهٔ 802 : می‌رسد یوسف مصری همه اقرار دهید
غزل شمارهٔ 803 : بر سر کوی تو عقل از سر جان برخیزد
غزل شمارهٔ 804 : صنما گر ز خط و خال تو فرمان آرند
غزل شمارهٔ 805 : یا رب این بوی که امروز به ما می‌آید
غزل شمارهٔ 806 : یا رب این بوی خوش از روضه جان می‌آید
غزل شمارهٔ 807 : لحظه‌ای قصه کنان قصه تبریز کنید
غزل شمارهٔ 808 : عید بگذشت و همه خلق سوی کار شدند
غزل شمارهٔ 809 : طرفه گرمابه بانی کو ز خلوت برآید
غزل شمارهٔ 810 : باز شیری با شکر آمیختند

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* گرچه دست سرو کوتاه است از دامان گل
* سرو بالایی که ما داریم سر تا پا گل است
شعر کامل
صائب تبریزی
* جمال کعبه چنان می‌دواندم به نشاط
* که خارهای مغیلان حریر می‌آید
شعر کامل
سعدی
* با خیال یار صحبت داشتن خوش دولتی است
* می برم غیرت بر آن عاشق که تنها می شود
شعر کامل
صائب تبریزی