لینک اشتراک گذاری
کپی شد
نزاری قهستانی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 151 : شاد باش ای دل دیوانه که دلبر با ماست
غزل شمارهٔ 152 : نکونامی و بدنامی کدام است
غزل شمارهٔ 153 : ره عاشقان سپردن نه به پای عقل عام است
غزل شمارهٔ 154 : مرا بی باده مستی بر دوام است
غزل شمارهٔ 155 : خوی ترکان همه مایل به جفا و ستم است
غزل شمارهٔ 156 : آفتاب خُلد روی یار ماست
غزل شمارهٔ 157 : دیر شد تا رسم قربان کیش ماست
غزل شمارهٔ 158 : یارب آن را که ز ما نیست خبر هیچ غم است
غزل شمارهٔ 159 : می بیارید که می داروی درد حکماست
غزل شمارهٔ 160 : تا دور آفرینش و تا عمر عالم است
غزل شمارهٔ 161 : آن را که در فراق صبوری مسلم است
غزل شمارهٔ 162 : هر که را جانی‌ست با جانان ماست
غزل شمارهٔ 163 : ابرِ نیسان دیده ی گریان ماست
غزل شمارهٔ 164 : جهان پرفتنه از جانانهٔ ماست
غزل شمارهٔ 165 : فراق دوستان کاری عظیم است
غزل شمارهٔ 166 : دریغ نیست وجودم که در عذاب الیم است
غزل شمارهٔ 167 : مرا جانانه ای نامهربان است
غزل شمارهٔ 168 : رمضان میرسد اینک دهم شعبان است
غزل شمارهٔ 169 : این تویی کت هوس باغ و سر بستان است
غزل شمارهٔ 170 : به قامت تو که تشویش سرو بستان است
غزل شمارهٔ 171 : مرا به دیدن تو اشتیاق چندان است
غزل شمارهٔ 172 : اگر مفارقت ای دوست بر تو آسان است
غزل شمارهٔ 173 : روزگاریست که در خاطرم آشوب فلان است
غزل شمارهٔ 174 : اگر چه هر چه تو گویی صواب من آن است
غزل شمارهٔ 175 : میان عاشقان سری نهان است
غزل شمارهٔ 176 : بتی فربه سرین لاغر میان است
غزل شمارهٔ 177 : ما را به روی دوست شب تیره روشن است
غزل شمارهٔ 178 : صبر ما از دوستان ناممکن است
غزل شمارهٔ 179 : بده بیار که می مایه ی حیات من است
غزل شمارهٔ 180 : اگر عنایت غم نیستی که یار من است

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* نخل قد تو به باغی که خرامان گردد
* سرو در زیر پر فاخته پنهان گردد
شعر کامل
صائب تبریزی
* گوشم شنید قصه ایمان و مست شد
* کو قسم چشم صورت ایمانم آرزوست
شعر کامل
مولوی
* جذبه عاشق اثر در سنگ خارا می کند
* کوهکن معشوق خود از سنگ پیدا می کند
شعر کامل
صائب تبریزی