لینک اشتراک گذاری
کپی شد
صائب تبریزی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 3481 : حسرت عمر، مرا در دل افگار بماند
غزل شمارهٔ 3482 : چهره ات شمع فروزان شده را می ماند
غزل شمارهٔ 3483 : نه زر و سیم و نه باغ و نه دکان می ماند
غزل شمارهٔ 3484 : عارفانی که به تسلیم و رضا ساخته اند
غزل شمارهٔ 3485 : در لب یار نهان عیش جهان ساخته اند
غزل شمارهٔ 3486 : عاشقان زان لب شیرین به سخن ساخته اند
غزل شمارهٔ 3487 : محض حرف است که او را دهنی ساخته اند
غزل شمارهٔ 3488 : هر گروهی به دلیل دگر آویخته اند
غزل شمارهٔ 3489 : عارفانی که ازین رشته سری یافته اند
غزل شمارهٔ 3490 : عاقلانی که ز زنجیر تو سر وا زده اند
غزل شمارهٔ 3491 : تا به تعظیم نهال تو ز جا برجستند
غزل شمارهٔ 3492 : دردمندان که به ناخن جگر خود خستند
غزل شمارهٔ 3493 : بال پرواز خود آن مردم غافل بستند
غزل شمارهٔ 3494 : کیستند اهل جهان، بی سر و سامانی چند
غزل شمارهٔ 3495 : ما به ساقی و حریفان به شراب افتادند
غزل شمارهٔ 3496 : گر به شاهان جهان مسند عزت دادند
غزل شمارهٔ 3497 : قسمتی در خور هرکس چو ز اول دادند
غزل شمارهٔ 3498 : با لب تشنه جگر سر به سرابم دادند
غزل شمارهٔ 3499 : داروی بیهشی از جام صفاتم دادند
غزل شمارهٔ 3500 : قدرت حرف گرفتند و زبانم دادند
غزل شمارهٔ 3501 : بی سخن غنچه لبان مست مدامم کردند
غزل شمارهٔ 3502 : از لب خشک مهیا لب نانم کردند
غزل شمارهٔ 3503 : غنچه هایی که درین سبز چمن خنده زدند
غزل شمارهٔ 3504 : سالکانی که قدم در ره جانانه زدند
غزل شمارهٔ 3505 : نغمه عشق به گوش من دیوانه زدند
غزل شمارهٔ 3506 : تا تو بی پرده شدی لاله رخان خوار شدند
غزل شمارهٔ 3507 : اهل معنی به سخن بلبل بستان خودند
غزل شمارهٔ 3508 : روشنائی که درین دایره صاحب دیدند
غزل شمارهٔ 3509 : به کمان پشت و به شمشیر دهن بخشیدند
غزل شمارهٔ 3510 : نه همین اهل خرد آینه اسرارند

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* پبش امواج خوادث پایداری سهل نیست
* مرد باید تا نیندیشد ز طوفان مرد کو؟
شعر کامل
رهی معیری
* کمند مهر چنان پاره کن که گر روزی
* شوی ز کرده پشیمان به هم توانی بست
شعر کامل
محتشم کاشانی
* با تهیدستی قناعت کن که نی
* بینوا گردد چوپر شکر شود
شعر کامل
صائب تبریزی