لینک اشتراک گذاری
کپی شد
صائب تبریزی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 541 : وصل و هجرست یکی چشم و دل حیران را
غزل شمارهٔ 542 : تازه دارد دل من خار و خس مژگان را
غزل شمارهٔ 543 : مژه مانع نشود اشک سبک جولان را
غزل شمارهٔ 544 : میزبانی که ز جان سیر کند مهمان را
غزل شمارهٔ 545 : شد ز زنجیر فزون شور جنون مجنون را
غزل شمارهٔ 546 : نیست آسودگی از سیر و سفر مجنون را
غزل شمارهٔ 547 : تندی خوی ضرورست سخن آیین را
غزل شمارهٔ 548 : گل به صد دیده شبنم نگران است او را
غزل شمارهٔ 549 : غم مردن نبود جان غم اندوخته را
غزل شمارهٔ 550 : گر به گلزار بری آن رخ افروخته را
غزل شمارهٔ 551 : گریه بسیار بود نو به وجود آمده را
غزل شمارهٔ 552 : صلح در پرده بود یار به جنگ آمده را
غزل شمارهٔ 553 : شوق اگر قافله سالار شود قافله را
غزل شمارهٔ 554 : نشد از روی تو سیراب نظر آینه را
غزل شمارهٔ 555 : چند بر کوردلان جلوه دهم معنی را؟
غزل شمارهٔ 556 : لب میگون تو خمار کند تقوی را
غزل شمارهٔ 557 : گریه از دل نبرد کلفت روحانی را
غزل شمارهٔ 558 : خوش کن از لاله رخان زلف پریشانی را
غزل شمارهٔ 559 : تا به کی در ته زنگار بود خنجر ما؟
غزل شمارهٔ 560 : هست پیوسته به دریای کرم گوهر ما
غزل شمارهٔ 561 : حلقه هر در باغی نشود دیده ما
غزل شمارهٔ 562 : گر چه از درد خزانی شده رخساره ما
غزل شمارهٔ 563 : تا چه گل ریشه دوانیده در اندیشه ما؟
غزل شمارهٔ 564 : هست چون تاک پر از باده رگ و ریشه ما
غزل شمارهٔ 565 : آب حیوان زند آب در میخانه ما
غزل شمارهٔ 566 : سیل را گنج شمارد دل ویرانه ما
غزل شمارهٔ 567 : روشن است از دل بی کینه ما سینه ما
غزل شمارهٔ 568 : گرد اندوه پذیرد ز طرب سینه ما
غزل شمارهٔ 569 : مشرق مهر بود سینه بی کینه ما
غزل شمارهٔ 570 : چرخ پر گوهر شب تاب شد از گریه ما

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* بیا به میکده و چهره ارغوانی کن
* مرو به صومعه کان جا سیاه کارانند
شعر کامل
حافظ
* آن روز که تعلیم تو می‌کرد معلم
* بر لوح تو ننوشت مگر حرف وفا را؟
شعر کامل
هلالی جغتایی
* اگر پیل زوری وگر شیر چنگ
* به نزدیک من صلح بهتر که جنگ
شعر کامل
سعدی