لینک اشتراک گذاری
کپی شد
صائب تبریزی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 1201 : خاک با این رتبه تمکین، جناب آدمی است
غزل شمارهٔ 1202 : هر دلی کز زلف جانان سر برآرد کشتنی است
غزل شمارهٔ 1203 : تا نپوشیده است روی خال را خط دیدنی است
غزل شمارهٔ 1204 : زیر پای سرو چون آب روان غلطیدنی است
غزل شمارهٔ 1205 : مدتی شد کز حدیث اهل دل گوشم تهی است
غزل شمارهٔ 1206 : بی محابا در میان نازکش انداخت دست
غزل شمارهٔ 1207 : دل به نور شمع نتوان در گذار باد بست
غزل شمارهٔ 1208 : هر که دل در غمزه خونریز آن جلاد بست
غزل شمارهٔ 1209 : دل ز وصل دوست طرف آن چشم خون آلود بست
غزل شمارهٔ 1210 : خط مشکین تو نقش تازه ای بر کار بست
غزل شمارهٔ 1211 : بس که از زهر شکایت لب دل افگار بست
غزل شمارهٔ 1212 : هاله گرد ماه رخسارش خط شبرنگ بست؟
غزل شمارهٔ 1213 : محتسب از عاجزی دست سبوی باده بست
غزل شمارهٔ 1214 : بهر قتل ما کمر آن حسن بی اندازه بست
غزل شمارهٔ 1215 : وقت آن کس خوش که لب را بر لب پیمانه بست
غزل شمارهٔ 1216 : تا فشاندم دست بر دنیا جهان آمد به دست
غزل شمارهٔ 1217 : نیست جز غفلت مرا از عمر بی حاصل به دست
غزل شمارهٔ 1218 : جای خود وا می کنند اهل صفا بر روی دست
غزل شمارهٔ 1219 : سرنزد از بلبلم هر چند دستانی درست
غزل شمارهٔ 1220 : عشق بالا دست بر خاک از وجود ما نشست
غزل شمارهٔ 1221 : تا عرق از می بر آن رخسار جان پرور نشست
غزل شمارهٔ 1222 : وقت آن کس خوش که با مینای می خرم نشست
غزل شمارهٔ 1223 : دل به خون در انتظار وعده جانان نشست
غزل شمارهٔ 1224 : ریخت در دل سینه من هر که را مینا شکست
غزل شمارهٔ 1225 : تا به طرف سر کلاه آن شوخ بی پروا شکست
غزل شمارهٔ 1226 : خط سنگین دل بهای لعل جانان را شکست
غزل شمارهٔ 1227 : پشتم از بار گنه بر یکدگر خواهد شکست
غزل شمارهٔ 1228 : زلف یار از جلوه خط پریشانی شکست
غزل شمارهٔ 1229 : باده خون مرده را ریحان کند در زیر پوست
غزل شمارهٔ 1230 : چون شود فربه، نماند روح پنهان زیر پوست

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* آب حیوان تیره گون شد خضر فرخ پی کجاست
* خون چکید از شاخ گل باد بهاران را چه شد
شعر کامل
حافظ
* فریب مهربانی خوردم از گردون، ندانستم
* که در دل بشکند خاری که بیرون آرد از پایم
شعر کامل
صائب تبریزی
* آن نه شب بود در ایام لیلی هر صباح
* آسمان شب تا سحر بر حال مجنون می‌گریست
شعر کامل
هلالی جغتایی